Critérium du Dauphiné 2024 |
76e editie |
Periode | 2 juni - 9 juni |
Startplaats | Saint-Pourçain-sur-Sioule |
Finishplaats | Plateau des Glières |
Totale afstand | 1187,6 km |
Eindklassementen |
Algemeen | Primož Roglič |
Punten | Primož Roglič |
Berg | Lorenzo Fortunato |
Jongeren | Matteo Jorgenson |
Ploegen | BORA-hansgrohe |
Navigatie |
|
Portaal | Wielersport | |
De 76e editie van het Critérium du Dauphiné werd verreden van zondag 2 juni tot en met zondag 9 juni 2024. De wedstrijd was onderdeel van de UCI World Tour 2024 en werd door velen gebruikt als voorbereiding op de Ronde van Frankrijk 2024. De vorige editie werd gewonnen door de Deen Jonas Vingegaard, die dit keer niet meedeed vanwege de gevolgen van een zware val in de Ronde van het Baskenland.
Deelnemende ploegen
Etappe-overzicht
Etappe-uitslagen
Eerste etappe
- Heuvelrit 172,5 km · Saint-Pourçain-sur-Sioule naar Saint-Pourçain-sur-Sioule
De eerste rit kende een vroege vlucht van Mark Donovan en Mathis Le Berre. Donovan sprokkelde genoeg punten om de bolletjestrui te pakken. Het tweetal werd op 15 kilometer van de meet door het peloton gepakt. Uitlooppogingen van onder andere Nils Politt kregen geen kans van het peloton, dat geen grote sprinters bevatte. Mads Pedersen won de massasprint.[1]
Tweede etappe
- Bergrit 142 km · Gannat naar Col de la Loge
Bruno Armirail (Decathlon AG2R La Mondiale), Mathis Le Berre (Arkéa-B&B Hotels), Filippo Conca (Q36.5), Jonas Gregaard (Lotto Dstny) en Xandro Meurisse (Alpecin-Deceuninck), zaten in de vroege vlucht die na zo'n 35 kilometer een voorsprong had van ruim 5 minuten. Op 25 kilometer van het einde lag een klim van 7,4 kilometer met gemiddelde stijging van 5,7 procent. Hier veroverde Le Berre de bolletjestrui en liep de voorsprong van de vluchters sterk terug van zo'n 3 naar 1 minuut. Op een klim op 11 kilometer van de finish ontsnapte Armirail uit de kopgroep. De laatste kilometers liepen zo'n 4% omhoog. Met nog 150 meter te gaan werd Armirail in dichte mist door het peloton gegrepen en ontsnapte Magnus Cort die tot aan de streep stand hield. Hij won daarmee zowel de rit, als de gele en groene trui.[2]
Derde etappe
- Bergrit 181,7 km · Celles-sur-Durolle naar Les Estables
Na 32 kilometer ontsnapten Nicolas Prodhomme (Decathlon AG2R La Mondiale), Rémy Rochas (Groupama-FDJ) en Harry Sweeny (EF Education-EasyPost) uit het peloton. Zij kregen een voorsprong van ruim 3 minuten. Na een vlucht van 110 kilometer en nog zo'n 40 te gaan, was het peloton tot een minuut genaderd. Christopher Juul-Jensen (Team Jayco AlUla) maakte de oversteek. Valentin Madouas (Groupama-FDJ) sprong hem achterna maar bleef in een chasse patate hangen. Rochas moest 23 kilometer voor de finish lossen uit de kopgroep. De laatste kilometers liepen zo'n 5% omhoog. Met nog 2,5 kilometer te gaan werden de vluchters ingerekend. Met nog 550 meter te gaan ging Derek Gee in de aanval. Hij werd gevolgd door Romain Grégoire, die overnam. Gee kon hem nog in de laatste honderd meter inhalen en dankzij hun voorsprong van drie seconden ook de gele trui pakken.[3]
Vierde etappe
- Individuele tijdrit 34,4 km · Saint-Germain-Laval naar Neulise
De individuele tijdrit van 34,4 kilometer had een glooiend parkoers met 375 hoogtemeters. Europees kampioen Joshua Tarling zette een scherpe tijd neer. Wereldkampioen Remco Evenepoel dook daar nog 17 seconden onder. Van de klassementsrijders stelde Sepp Kuss teleur met een 45e tijd. Gele trui-drager Derek Gee, die niet bekend staat als tijdrijder, haalde een verdienstelijke zesde plek.[4]
Vijfde etappe
- Heuvelrit 167 km · Amplepuis naar Saint-Priest
De rit met stortbuien werd geneutraliseerd na een massale valpartij op een van de gladde wegen. In de vroege vlucht met bergklassementsleider Mathis Le Berre, Tobias Bayer en Ådne Holter, ging die laatste op 78 kilometer van de finish onderuit in een kletsnatte afdaling. Le Berre en Bayer wachtten hierna op Holter, maar hij was door de val onzeker geworden. Holter had moeite om erbij te blijven, moest uiteindelijk lossen en werd met nog 32 kilometer te gaan door het peloton gegrepen. In het peloton werd ook gevallen, waardoor Milan Menten moest opgeven.
Op zo'n 20 kilometer voor het einde was Oliver Naesen een van de 'zeker honderd' renners die in het peloton vielen. Het gebeurde in een door de regen spekgladde afdaling, waardoor veel renners na hun val als op een schaatsbaan doorgleden.[5] Naesen hield er een diepe wond aan over die gehecht moest worden. Klassementsleider Remco Evenepoel kon gecontroleerd afremmen, maar ging over de kop toen een andere fiets onder hem door schoof. Hij kwam op zijn hoofd en rechter zijde terecht en was blij dat hij een helm op had. Evenepoel bleef lang zitten, maar kon weer opstappen.[6]
Onder andere Steven Kruijswijk (breukje in heup), Dylan van Baarle (sleutelbeenbreuk), Ådne Holter (mogelijke hersenschudding), Rémy Rochas (blessure hoofd en wervelkolom) en Axel Mariault (kneuzing aan heup) moesten opgeven. Jasha Sütterlin (gebroken heup), Laurens Huys en Rainer Kepplinger (mogelijke hersenschudding), Kobe Goossens (kniepijn) en Kamil Gradek (gebroken hand) besloten om na deze rit niet meer van start te gaan.[7][8][9]
Zesde etappe
- Bergrit 174,1 · Hauterives naar Le Collet d'Allevard
Voor deze rit stapten nog meer renners niet op. Daaronder de in eerdere etappes actieve Harry Sweeny en Lukas Nerurkar en de achtste renner in het algemene klassement Juan Ayuso.[9] Een vroege vlucht met zes renners, Magnus Cort, Romain Grégoire, Mason Hollyman, Thibault Guernalec, Arjen Livyns en Alessandro Fancellu, nam maximaal 6 minuten voorsprong. Op 41,7 kilometer van het einde haalden Guernalec en Hollyman in de afdaling van de Col du Granier een bocht niet en ze vielen in de berm. Guernalec wist op 33 kilometer weer aan te sluiten, maar Hollyman liet het lopen en werd teruggepakt door het peloton. Op 30,5 kilometer reed de begeleidende politiemotard en de jurywagen met de UCI-commissaris verkeerd, waarna ook de kopgroep de afslag miste. Guernalec veroorzaakte bijna weer een valpartij door plotseling vol in de remmen te knijpen, zonder rekening te houden met Cort die in zijn wiel zat.[10]
Met nog 5 kilometer te gaan ontsnapte Laurens De Plus uit het uitgedunde peloton. Hij kreeg gezelschap van Aleksandr Vlasov. Zij haalden een kilometer later Grégoire in, die als laatste van de kopgroep nog vooruit reed. Met nog twee kilometer te gaan sloten Primož Roglič, Giulio Ciccone, Matteo Jorgenson, Carlos Rodríguez en Derek Gee aan. Na een versnelling van Vlasov moesten de laatste twee lossen. Hierop liet De Plus zich naar zijn kopman Rodríguez afzakken, terwijl de in zijn wiel rijdende Jorgenson dit niet door had en zo de aansluiting met Vlasov, Roglič en Ciccone misliep. Roglič nam in de laatste honderden meters over en sprintte solo weg naar de winst en gele trui. Leider Remco Evenepoel kon de versnellingen tijdens de klim niet volgen, maar hield de schade beperkt. Hij bleef leider in het jongerenklassement.
Zevende etappe
- Bergrit 155,3 · Albertville naar Samoëns 1600
Gedurende de bergrit werd een kopgroep gevormd van tien renners, met daarin onder meer Koen Bouwman, Marc Soler, Lorenzo Fortunato, Davide Formolo en Warren Barguil. Na een lange achtervolging, met nog 66 kilometer te gaan, sloot ook Mark Donovan aan. Op de voorlaatste klim, 45 kilometer van de meet, viel Barguil aan. Soler nam de aanval over en kwam solo als eerste over de top van de Col de la Ramaz met een voorsprong van 5'30" op het peloton. Aan de voet van de slotklim had hij vier minuten voorsprong op het peloton.
De slotklim was tien kilometer lang met gemiddeld 9% en stukken van 13% stijging. Op zes kilometer van het einde moest de leidende jongere Remco Evenepoel uit het peloton lossen. Giulio Ciccone viel juist aan. Hij werd teruggepakt door Aleksandr Vlasov die groep met favorieten een hoog tempo oplegde. Met nog twee kilometer te gaan pakten ze Soler terug. Op zeshonderd meter van de streep versnelde Santiago Buitrago. Zes man onder leiding van Oier Lazkano kwamen terug op zijn wiel en Lazkano nam over maar kwam niet weg. Dat lukte wel Primož Roglič, al kwam Matteo Jorgenson op de streep nog in zijn wiel.[11][12]
Achtste etappe
- Bergrit 160,6 · Thônes naar Plateau des Glières
Klassementenverloop
Eindklassementen
Algemeen klassement Ploegenklassement | Puntenklassement Bergklassement Jongerenklassement |
1947 · 1948 · 1949 · 1950 · 1951 · 1952 · 1953 · 1954 · 1955 · 1956 · 1957 · 1958 · 1959 · 1960 · 1961 · 1962 · 1963 · 1964 · 1965 · 1966 · 1967 · 1968 · 1969 · 1970 · 1971 · 1972 · 1973 · 1974 · 1975 · 1976 · 1977 · 1978 · 1979 · 1980 · 1981 · 1982 · 1983 · 1984 · 1985 · 1986 · 1987 · 1988 · 1989 · 1990 · 1991 · 1992 · 1993 · 1994 · 1995 · 1996 · 1997 · 1998 · 1999 · 2000 · 2001 · 2002 · 2003 · 2004 · 2005 · 2006 · 2007 · 2008 · 2009 · 2010 · 2011 · 2012 · 2013 · 2014 · 2015 · 2016 · 2017 · 2018 · 2019 · 2020 · 2021 · 2022 · 2023 · 2024
Bronnen, noten en/of referenties
- (en) Officiële website. Critérium du Dauphiné.
- (en) Uitslagen en livestats. ProCyclingStats.com.
- ↑ Pedersen sprint naar gele trui in Dauphiné, dé voorbereidingskoers op de Tour. NOS.nl (2 juni 2024).
- ↑ Cort sprint naar zege in de mist en neemt leiderstrui over in Dauphiné. NOS.nl (3 juni 2024).
- ↑ Canadees Gee wint derde etappe Dauphiné en neemt gele trui over van Cort. NOS.nl (4 juni 2024).
- ↑ Evenepoel wint tijdrit en pakt ook de gele trui in Dauphiné. NOS.nl (5 juni 2024).
- ↑ Ongeziene beelden: talloze renners glijden weg op spekglad wegdek. Wielerflits (6 juni 2024).
- ↑ Remco Evenepoel meet de schade op na zijn val: "Al bij al gaat het oké met mij". Sporza.be (6 juni 2024).
- ↑ Sprintersrit in Critérium du Dauphiné kent geen ritwinnaar, koers geneutraliseerd na massale val in afdaling. Sporza.be (6 juni 2024).
- ↑ Massale valpartij in Dauphiné: Kruijswijk in ambulance en Van Baarle gehavend. NOS.nl (6 juni 2024).
- ↑ a b Na geneutraliseerde rit trekt peloton naar de bergen voor rit met aankomst bergop. Sporza.be (7 juni 2024).
- ↑ Roglic rijdt Evenepoel uit geel in eerste bergrit Dauphiné, kopgroep verkeerd gestuurd. NOS.nl (7 juni 2024).
- ↑ Roglic wint ook tweede bergrit Dauphiné, Evenepoel verliest opnieuw tijd. NOS.nl (8 juni 2024).
- ↑ Solo van stoutmoedige Soler in de kiem gesmoord, Roglic pakt ritzege en is steviger leider in Dauphiné. Sporza.be (8 juni 2024).