50 Let Pobiedy
Bandera | Rosja | ||
---|---|---|---|
Numer IMO | 9152959 | ||
Znak wywoławczy | UGYU | ||
Port macierzysty | Murmańsk | ||
Właściciel | Rosja | ||
Operator | Atomfłot | ||
Nadzorujące towarzystwo klasyf. | |||
Dane podstawowe | |||
Typ | Lodołamacz klasy Arktika | ||
Historia | |||
Stocznia | Stocznia Bałtycka im. Sergo Ordżonikidze | ||
Data budowy | 4 października 1989 | ||
Data wodowania | 29 grudnia 1993 | ||
Dane techniczne | |||
Wyporność | 25 840 t | ||
Nośność (DWT) | 3505 t | ||
Liczebność załogi | 140 | ||
Liczba pasażerów | 128 | ||
Długość całkowita (L) | 159,60 m | ||
Długość linii wodnej | 144,10 m | ||
Szerokość (B) | 30 m | ||
Zanurzenie (D) | 11,00 m | ||
Wysokość (H) | 55 m | ||
Pojemność brutto | 23 439 GT | ||
Pojemność netto | 7032 NT | ||
Napęd mechaniczny | |||
Silnik | 2 reaktory atomoweOK-900A | ||
Moc silnika | 2 × 171 MW + 2 × 27,6 MW | ||
Liczba śrub napędowych | 3 śruby o stałym skoku | ||
Prędkość maks. | 21,0 w. | ||
|
50 let Pobiedy (ros. 50 лет Победы) – rosyjski lodołamacz atomowy typu Arktika wchodzący w skład Atomfłotu (Rosatomfłot), będącego częścią grupy Rosatom. Nazwa okrętu („50 lat Zwycięstwa”) nawiązuje do 50. rocznicy zakończenia Wielkiej wojny ojczyźnianej w czasie II wojny światowej[1]. Statek jest jednym z największych lodołamaczy na świecie[2].
Historia
Budowa jednostki projektu 10521 (zmodyfikowanego typu Arktika) rozpoczęła się na początku października 1989 r. w Stoczni Bałtyckiej im. Sergo Ordżonikidze w Leningradzie. Pierwotnie statek miał nosić nazwę „Ural”[3]. Kadłub zwodowano 29 grudnia 1993 roku, lecz prace zostały wstrzymane w 1994 roku z powodu braku funduszy. Budowę statku wznowiono w 2003, zaś ukończono ją w 2007[4]. W tym samym roku lodołamacz odbył swój rejs próbny do Zatoki Fińskiej, zaś w kwietniu tego roku dotarł w swoim dziewiczym rejsie do macierzystego portu w Murmańsku[5].
Okręt wyposażony został w sale gimnastyczne, basen, bibliotekę, restaurację salon masażu oraz salon muzyczny, które przynależą załodze statku[6]. Posiada również jedno lądowisko dla śmigłowca oraz jeden hangar dla śmigłowców typu Mi-2, Mi-8 lub Ka-27. Bez zawijania do portu, rejs okrętu może trwać do sześciu miesięcy, a szacunkowa maksymalna grubość lodu, którą może kruszyć to 2,8 m[7].
W 2008 r. okręt został wynajęty przez grupę obserwatorów zaćmień do obserwacji zaćmienia Słońca z 1 sierpnia 2008. Lodołamacz pobił wtedy rekord w przebyciu trasy z Murmańska na Biegun Północny, wypływając z portu 21 lipca, a docierając do miejsca przeznaczenia w dniu 25 lipca (trasę pokonał w ciągu czterech dni zamiast przewidywanych siedmiu).
W październiku 2013 r. statek transportował ogień olimpijski na Biegun Północny w czasie poprzedzającym rozpoczęcie Zimowych Igrzysk Olimpijskich 2014 w Soczi[8].
W sierpniu 2017 r. statek pobił kolejny rekord w przebyciu trasy z Murmańska na Biegun Północny, pokonując tę drogę w czasie 79 godzin[9].
Przypisy
- ↑ 50 Let Pobedy - największy lodołamacz świata. Cud rosyjskich inżynierów, tech.wp.pl, [dostęp: 2020-12-03].
- ↑ Zobacz niesamowity timelapse z pracy największych na świecie atomowych lodołamaczy (wideo) [online], gospodarkamorska.pl [dostęp 2020-12-05] (pol.).
- ↑ Z życia flot. Rosja. „Morze, Statki i Okręty”. Nr 3/2007. XII (63), s. 4, marzec 2007. Warszawa: Magnum X.
- ↑ 50 LET POBEDY, vesselfinder.com, [dostęp: 2020-12-03].
- ↑ 50 Let Pobedy icebreaker Review, cruisemapper.com, [dostęp: 2020-12-03].
- ↑ 50 Let Pobedy – największy lodołamacz świata o napędzie atomowym., heavymachinery.pl, [dostęp: 2020-12-03].
- ↑ Атомоход "50 лет Победы" готовится к выходу в Балтику, ria.ru, [dostęp: 2020-12-03].
- ↑ Den olympiske ild kom forbi Nordpolen., maritimedanmark.dk, [dostęp: 2020-12-03].
- ↑ Atomic icebreaker 50 Let Pobedy sets speed record for reaching the North Pole, arctic.ru. [dostęp: 2020-12-03].
Linki zewnętrzne
- Dane techniczne statku. rs-head.spb.ru. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-09-05)]. zarchiwizowane 2010-09-05 [dostęp: 2021-10-03].