9 Kołobrzeski Batalion Saperów
Historia | |
Państwo | Polska |
---|---|
Sformowanie | 1944, 1967 |
Rozformowanie | 1946, 1970 |
Nazwa wyróżniająca | Kołobrzeski |
Dowódcy | |
Pierwszy | kpt. Taras Czyżenek |
Organizacja | |
Numer | JW 2468[1] |
Dyslokacja | Ełk |
Rodzaj sił zbrojnych | |
Rodzaj wojsk | |
Podległość | |
Odznaczenia | |
9 Kołobrzeski Batalion Saperów (9 bsap) – samodzielny pododdział wojsk inżynieryjnych ludowego Wojska Polskiego.
Historia
Sformowany w miejscowości Lebiedin (okolice Sum) na podstawie rozkazu dowódcy 1 Armii Polskiej w ZSRR nr 1 z 1 kwietnia 1944, jako jednostka 1 Warszawskiej Brygady Saperów. Wyróżniony mianem „Kołobrzeski” nadanym rozkazem Naczelnego Dowódcy Armii czerwonej z 18 marca 1945, odznaczony krzyżem Virtuti Militari V klasy nadanym rozkazem Naczelnego Dowódcy Wojska Polskiego z 21 czerwca 1945 i orderem Czerwonej Gwiazdy nadanym uchwałą Rady Najwyższej ZSRR nr 253/132 z 9 lipca 1945
Przysięgę żołnierze batalionu złożyli 9 lipca 1944 we wsi Ostrów na Wołyniu.
30 września 1967 dziedzictwo tradycji, numer i nazwę wyróżniającą przyjął 51 batalion saperów w Ełku.
27 marca 1970 9 Kołobrzeski batalion saperów został rozformowany.
Obsada personalna
- Dowódcy batalionu[3]
- kpt. Taras Czyżenek
- kpt. Jan Żytło
Struktura organizacyjna
- Etat 012/109[4]
- Dowództwo i sztab
- pluton dowodzenia
- 3 x kompania saperów
- 3 x pluton saperów
- drużyna zaopatrzenia
- kwatermistrzostwo
- punkt pomocy medycznej
- lazaret weterynaryjny
- warsztaty i magazyn techniczny
- drużyna gospodarcza
Stan etatowy liczył 321 żołnierzy, w tym: 31 oficerów, 62 podoficerów i 228 szeregowych.
Na wyposażeniu znajdowały się między innymi 483 miny.
Przypisy
- ↑ Spis zespołów archiwalnych Archiwum Wojskowego w Oleśnicy
- ↑ Sobczak (red.) 1975 ↓, s. 38.
- ↑ Malczewski i Polkowski 1970 ↓, s. 163.
- ↑ Malczewski i Polkowski 1970 ↓, s. 154.
Bibliografia
- Franciszek Kaczmarski, Stanisław Soroka: Wojska inżynieryjne LWP w latach 1945–1979. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1982. ISBN 83-11-06710-4.
- Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945–1960: skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
- Juliusz Malczewski, Roman Polkowski: Wojsko Polskie. Krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej. Regularne jednostki ludowego Wojska Polskiego. Formowanie, działania bojowe, organizacja, uzbrojenie, metryki jednostek inżynieryjno-saperskich, drogowych i chemicznych. T. 4. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1970.
- Kazimierz Sobczak (red.): Encyklopedia II wojny światowej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1975.
- p
- d
- e
Brygady saperów | |
---|---|
Bataliony saperów | |
Bataliony pontonowo-mostowe |
- p
- d
- e
Rodowód |
|
---|---|
Instytucje centralne | |
Formacje | |
Struktura organizacyjna | |
Działania wojsk |
|
Stalinizm w wojsku | |
Szkolnictwo wojskowe |
- Agenturalny Wywiad Operacyjny
- Front Polski
- Oddział II SG WP
- oficer polityczny
- Wojskowa Centrala Handlowa
- „Żołnierz Wolności”
- Oznaki rozpoznawcze
- Barwy broni