Charles Hernu

Charles Hernu

Data i miejsce urodzenia	3 lipca 1923 Quimper
Data i miejsce śmierci	17 stycznia 1990 Villeurbanne
Minister obrony Francji
Okres	od 22 maja 1981 do 20 września 1985
Przynależność polityczna	Partia Socjalistyczna
Poprzednik	Robert Galley
Następca	Paul Quilès
Multimedia w Wikimedia Commons

Charles Hernu (ur. 3 lipca 1923 w Quimper, zm. 17 stycznia 1990 w Villeurbanne^[1]) – francuski polityk, dziennikarz i samorządowiec, deputowany, w latach 1981–1985 minister obrony.

W okresie II wojny światowej od 1943 był członkiem paramilitarnej organizacji młodzieżowej Chantiers de la jeunesse française. Pracował jako urzędnik wydziału informacji społecznej w administracji Państwa Francuskiego. Po wyzwoleniu w 1944 był krótko więziony, później wstąpił w szeregi żandarmerii^[1][2]. Po demobilizacji zajmował się dziennikarstwem, w latach 1947–1956 i 1959–1965 pracował też w centrali handlu zagranicznego CNCE^[1][2].

Działał w partii radykalnej, na początku lat 50. dołączył do jej komitetu wykonawczego. Należał do środowiska wolnomularzy, kierował też klubem politycznym Club des Jacobins^[2]. Od 1956 do 1958 był deputowanym do Zgromadzenia Narodowego IV Republiki III kadencji^[1]. Należał do posłów przeciwnych utworzeniu V Republiki. Był członkiem Zjednoczonej Partii Socjalistycznej. Od 1964 działał w Konwencie Instytucji Republikańskich, będąc bliskim współpracownikiem François Mitterranda. W latach 1971–1977 wchodził w skład komitetu wykonawczego Partii Socjalistycznej. Od 1977 do 1990 był merem Villeurbanne^[2].

W latach 1978–1981 sprawował mandat posła do Zgromadzenia Narodowego V Republiki VI i VII kadencji^[3][4]. 22 maja 1981 do 20 września 1985 był ministrem obrony w pierwszym, drugim i trzecim rządzie Pierre’a Mauroy oraz w gabinecie Laurenta Fabiusa^[5]. Ustąpił ze stanowiska w wyniku skandalu, jaki wybuchł po zatopieniu przez agentów DGSE należącego do organizacji Greenpeace statku „Rainbow Warrior”^[2][6][7].

W latach 1986–1990 był radnym regionu Rodan-Alpy^[2]. W 1986 i 1988 ponownie wybierany na deputowanego do niższej izby francuskiego parlamentu, w której zasiadał do czasu swojej śmierci w 1990^[8][9].