Ctenomys bicolor
Ctenomys bicolor | |
Miranda-Ribeiro, 1914 | |
Systematyka | |
Domena | eukarionty |
---|---|
Królestwo | zwierzęta |
Typ | strunowce |
Podtyp | kręgowce |
Nadgromada | żuchwowce |
Gromada | ssaki |
Podgromada | żyworodne |
Rząd | gryzonie |
Podrząd | jeżozwierzowce |
Infrarząd | |
Nadrodzina | Octodontoidea |
Rodzina | tukotukowate |
Rodzaj | tukotuko |
Gatunek | Ctenomys bicolor |
Ctenomys bicolor – endemiczny gatunek gryzonia z rodziny tukotukowatych (Ctenomyidae). Występuje w Brazylii. Znany tylko z jednej lokalizacji w stanie Rondônia. Występuje na wysokości 335 m n.p.m.
Budowa ciała
Ctenomys bicolor, podobnie jak inne gatunki tukotuko, charakteryzuje mocna budowa ciała, małe oczy (ale jak na zwierzęta podziemne stosunkowo duże) ulokowane w górnej części czaszki. Tułów ma kształt cylindryczny. Uszy są małe. Ogon gruby i stosunkowo krótki. Łapy, wyposażone w mocne pazury, są przystosowane do kopania tuneli. Długie siekacze i mocne pazury stanowią dla wszystkich tukotuko podstawę adaptacyjną do życia pod ziemią. Są niezbędne do drążenia tuneli. Ctenomys używają do prac ziemnych siekaczy. Drążą z zamkniętymi pyszczkami. W zakresie kształtu czaszki występuje duża zmienność międzygatunkowa[1].
Ctenomys bicolor jest gryzoniem o średniej wielkości. Rozróżniane są dwa typowe ubarwienia. Jeden fenotyp – czarny, drugi – wybarwiony na brązowo w części grzbietowej, a na jasno w części brzusznej[1].
średni wymiar | |
---|---|
długość ciała z głową i ogonem | 314 mm |
długość ogona | 89 mm |
długość tylnej łapy (z pazurami) | 45 mm |
długość tylnej łapy (bez pazurów) | 39,9 mm |
masa ciała | 418 g |
Kariotyp
Garnitur chromosomowy tego zwierzęcia tworzy 20 par (2n=40) chromosomów (FN=60)[1].
Tryb życia
C. bicolor, jak wszystkie tukotuko, wiodą podziemny tryb życia. Pod ziemią żyją, rozmnażają się, jedzą i tam umierają. Jak zdecydowana większość tukotuko wiedzie samotniczy tryb życia. Jeden system tuneli należy do jednego zwierzęcia. Młode tukotuko osiągają dojrzałość płciową po około 6–8 miesiącach życia. Ciąża trwa około 100 dni[1].
Rozmieszczenie geograficzne
Występuje w Brazylii. Znany tylko z jednej lokalizacji w stanie Rondônia. Występuje na wysokości 335 m n.p.m.[1]
Ekologia
Ctenomys bicolor podobnie jak pozostałe gatunki z rodzaju Ctenomys są roślinożercami[1]. Tukotuko żywią się trawami i ziołami oraz ich nasionami. Najchętniej zbierają rośliny w bezpośrednim sąsiedztwie wylotu nory. Zdobyte pożywienie zjadają na miejscu lub wciągają do nory. Takie zachowanie pozwala na minimalizowanie ryzyka padnięcia ofiarą drapieżników. C. bicolor chętnie zjadają fragmenty kolczastych drzew z rodziny bobowatych oraz opuncje z rodziny kaktusowatych[1]. C. bicolor zasiedla wapienne zbocza gór[1].
Zwierzęta z rodzaju Ctenomys wchodzą w skład diety pójdźki ziemnej, uszatki błotnej, grizona mniejszego, majkonga krabożernego, żararaki urutu i myszołowca towarzyskiego. Tukotuko są traktowane jako szkodniki upraw. Chętnie zjadają uprawiany przez lokalną ludność maniok jadalny[1].
Siedlisko
Poszczególne gatunki tukotuko zasiedlają izolowane, stosunkowo niewielkie obszary. Zwierzęta budują tunele na głębokości 31–44 cm. Tunel ma szerokość od 5,5 cm do 9,3 przy wysokości 6 do 11 cm. Korytarz osiąga długość do 5 m. Wyjścia z nory są zwykle zamknięte. Komora gniazdowa jest lokowana na końcu korytarza[1]. Zasiedla gleby piaszczyste w Amazonii i wzdłuż jej granic[1].
Komunikacja
Nazwa zwierząt tuko-tuko jest onomatopeją odwzorowującą ich wokalizację. Samce dwukrotnie częściej używają dźwięku w komunikacji niż samice[1].