Eugeniusz Tkaczyszyn-Dycki

Eugeniusz Tkaczyszyn-Dycki

Eugeniusz Tkaczyszyn-Dycki (2009)
Data i miejsce urodzenia	12 listopada 1962 Wólka Krowicka
Dziedzina sztuki	literatura piękna
Ważne dzieła
Piosenka o zależnościach i uzależnieniach
Nagrody
Nagroda Literacka Gdynia (2006, 2009), Nagroda Literacka „Nike” (2009)
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Eugeniusz Tkaczyszyn-Dycki (ur. 12 listopada 1962 w Wólce Krowickiej^[1]) – polski poeta.

Jest synem Ukrainki i Polaka^[2]. W dzieciństwie mieszkał w okolicach Przemyśla^[3]. Absolwent filologii polskiej na UMCS. Tamże rozpoczął, lecz nie ukończył studiów doktoranckich^[2]. Debiutował w „Akcencie” nr 4 z 1989 roku^[4]. W latach 1990–2003 współpracował z kwartalnikiem literackim „Kresy”. Od 1991 roku mieszka w Warszawie^[2], od 1993 roku jest członkiem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich^[2]. Jest członkiem kapituły Poznańskiej Nagrody Literackiej.

Jego poezja, łącząca tradycję (m.in. metafizycznej poezji baroku^[3]) ze współczesną dykcją, doczekała się wielu recenzji i opracowań. Zdaniem Piotra Matywieckiego można wyróżnić trzy główne tematy w jego poezji: chorobę/agonię/śmierć, seksualną tożsamość podmiotu lirycznego oraz prowincjonalne życie codzienne^[3]. Poeta łączy w swej poezji nie tylko fascynację konceptyzmem, marinizmem, ale także nadaje swym wierszom muzyczność (wiersze meliczne^[3]) i nacechowanie filozoficzne. Wśród czytelników fascynujących się tą poezją znalazł się także Czesław Miłosz, który osobiście nagrodził poetę^[2][1].

• Nenia i inne wiersze, Związek Literatów Polskich, Lublin 1990.
• Peregrynarz, Przedświt, Warszawa 1992.
• Młodzieniec o wzorowych obyczajach, Przedświt, Warszawa 1994.
• Liber mortuorum, Stowarzyszenie Literackie Kresy, Lublin 1997.
• Przewodnik dla bezdomnych niezależnie od miejsca zamieszkania, Biuro Literackie, Legnica 2000.
• Przyczynek do nauki o nieistnieniu, Biuro Literackie, Legnica 2003.
• Dzieje rodzin polskich, Sic!, Warszawa 2005.
• Piosenka o zależnościach i uzależnieniach, Biuro Literackie, Wrocław 2008.
• Imię i znamię, Biuro Literackie, Wrocław 2011.
• Podaj dalej, WBPiCAK, Poznań 2012.
• Kochanka Norwida, Biuro Literackie, Wrocław 2014.
• Nie dam ci siebie w żadnej postaci, Lokator, Kraków 2016.
• Dwie główne rzeki, WBPiCAK, Poznań 2019.
• Ciało wiersza, Biuro Literackie, Stronie Śląskie 2021.

• Kamień pełen pokarmu, Świat Literacki, Kraków 1999.
• Daleko stąd zostawiłem swoje dawne i niedawne ciało, Zielona Sowa, Kraków 2003.
• Poezja jako miejsce na ziemi, Biuro Literackie, Wrocław 2006.
• Rzeczywiste i nierzeczywiste staje się jednym ciałem, Biuro Literackie, Wrocław 2009.
• Oddam wiersze w dobre ręce, Biuro Literackie, Wrocław 2010.
• Gdyby ktoś o mnie pytał, Biuro Literackie, Stronie Śląskie 2020.
• Inaczej nie będzie, Biuro Literackie, Kołobrzeg 2022.

• Zaplecze, Biuro Literackie, Legnica 2002.

• Antologia nowej poezji polskiej 1990-2000 (redakcja Mariusz Czyżowski i Roman Honet), Zielona Sowa, Kraków 2000.
• Free Over Blood. New Polish Series (redakcja Dawid Jung i Marcin Orliński), OFF Press i Zeszyty Poetyckie, Londyn 2011^[5].

• Nagroda im. Kazimiery Iłłakowiczówny^[1] (1991)
• Nagroda im. Józefa Czechowicza (1991)^[6]
• Nagroda Literacka im. Barbary Sadowskiej (1994)^[1]
• Nagroda Niemiecko-Polskich Dni Literatury w Dreźnie (1998)^[1]
• Nagroda Literacka Gdynia (2006) – za tom Dzieje rodzin polskich^[7]
• Hubert-Burda-Preis für junge osteuropäische Lyrik(inne języki) (2007)^[8]
• Nagroda Literacka Gdynia (2009) za tom Piosenka o zależnościach i uzależnieniach^[9]
• Nagroda Literacka „Nike” (2009) za tom Piosenka o zależnościach i uzależnieniach^[10]
• nominacja do Wrocławskiej Nagrody Poetyckiej Silesius za tom Piosenka o zależnościach i uzależnieniach
• Wrocławska Nagroda Poetycka Silesius (2012) za tom Imię i znamię^[11]
• nominacja do Nagrody Poetyckiej Orfeusz (2015) za tom Kochanka Norwida^[12]
• nominacja do Nagrody Literackiej „Nike” (2015) za tom Kochanka Norwida^[13]
• nominacja do Nagrody Poetyckiej im. Wisławy Szymborskiej (2017) za tom Nie dam ci siebie w żadnej postaci^[14]
• nominacja do Nagrody Literackiej „Nike” 2017 za tom Nie dam ci siebie w żadnej postaci^[15]
• Wrocławska Nagroda Poetycka Silesius 2020 za całokształt twórczości^[16]

Łódzki Teatr Napięcie w 2007 roku wystawił sztukę Przewodnik dla bezdomnych (na podstawie zbioru Przewodnik dla bezdomnych niezależnie od miejsca zamieszkania oraz twórczości Arthura Rimbauda) z muzyką zespołu The Homeless Band.

Skupieni wokół pisma „Ha!art” młodzi krytycy poświęcili Tkaczyszynowi-Dyckiemu książkę Jesień już Panie a ja nie mam domu. Eugeniusz Tkaczyszyn Dycki i krytycy (2001)^[1].

• Polscy pisarze i badacze literatury przełomu XX i XXI wieku. Słownik biobibliograficzny. Tom 2, wyd. IBL PAN, Warszawa 2014
• Hasło w Leksykonie Lublin
• Jesień już Panie a ja nie mam domu. Eugeniusz Tkaczyszyn Dycki i krytycy, pod red. Grzegorza Jankowicza, Kraków 2001.
• Pokarmy. Szkice o twórczości Eugeniusza Tkaczyszyna-Dyckiego, red. Piotr Śliwiński, Poznań 2012.
• Krzysztof Hoffmann, Dubitatio. O poezji Eugeniusza Tkaczyszyna-Dyckiego, Szczecin, Bezrzecze 2012.

• Strona Eugeniusza Tkaczyszyna-Dyckiego. biuroliterackie.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-10-08)]. w Biurze Literackim