Góry Południowochińskie
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.
Kontynent | Azja |
---|---|
Państwo | |
Najwyższy szczyt | Huanggang Shan (2158 m n.p.m.) |
Długość | ~1200 km[1] |
Powierzchnia | ~500 tys. km²[1] |
Położenie na mapie Chin | |
25°10′N 112°20′E/25,166667 112,333333 |
Góry Południowochińskie (chin. upr.: 南岭; chin. trad.: 南嶺; pinyin: Nán Lǐng) – tworzą rozbudowany system górski w południowo-wschodniej części Azji. Góry w całości położone są w Chinach na obszarze Wyżyny Południowo-Wschodniej. Powstały podczas orogenezy pacyficznej. Zbudowane są głównie z paleozoicznych i mezozoicznych piaskowców, wapieni i łupków, intrudowanych granitami. Góry posiadają rusztową rzeźbę, liczne głębokie doliny i kotliny, składają się z licznych pasm. W górach tych występują dobrze rozwinięte zjawiska krasowe.
Najwyższym szczytem jest Huanggang Shan (黄岗山) liczący 2158 m n.p.m. znajdujący się w paśmie Wuyi Shan (武夷山)[1]. Klimat tego regionu sprawia, że góry często są nawiedzane przez tajfuny. Naturalna roślinność górska, czyli głównie lasy, w głównej mierze została zastąpiona przez pola uprawne. Region ten jest gęsto zaludniony i eksploatowany zarówno pod względem rolniczym jak i wydobywczym.
Przypisy
- Britannica: place/Nan-Mountains-southern-China, place/Southeast-Mountains