Jaroniów
część miasta | |
Państwo | Polska |
---|---|
Województwo | |
Powiat | |
Gmina | Baborów |
Miasto | |
SIMC | 0965217 |
Strefa numeracyjna | (+48) 77 |
Tablice rejestracyjne | OGL |
Położenie na mapie Baborowa | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa opolskiego | |
Położenie na mapie powiatu głubczyckiego | |
Położenie na mapie gminy Baborów | |
50°09′05″N 17°59′02″E/50,151472 17,983833 |
Jaroniów (niem. Jernau, cz. Jaronov[1]) – dawna wieś, położona na prawym, południowym brzegu Psiny, obecnie część miasta Baborów w Polsce w województwie opolskim, w powiecie głubczyckim, w gminie Baborów. Do miasta przyłączony został w 1928.
Historia
Historycznie miejscowość leży na tzw. polskich Morawach, czyli na obszarze dawnej diecezji ołomunieckiej. Początkowo z Baborowem należała do morawskiego księstwa opawskiego, którego terytorium co najmniej od końca XV wieku było już uważane za część Górnego Śląska.
Po wojnach śląskich znalazła się w granicach Prus i powiatu głubczyckiego. Językowo miejscowość była wymieszana i zarówno pod wpływem polsko-śląskiego dialektu sułkowskiego jak i pobliskiego laskojęzycznego Baborowa, np. w 1910 po polsku mówiło 64% a po czesku 11% mieszkańców[1]. Pomimo tego identyfikowali się oni w większości jako Morawcy. Przyłączenie do Baborowa nastąpiło w 1928. Po drugiej wojnie światowej Morawców uznano za ludność polską i pozwolono im pozostać. Po 1956 nastąpiła fala emigracji do Niemiec[1].
Stąd pochodził Carl Ulitzka.
Przypisy
- p
- d
- e
- Siedziba gminy: Baborów
Miasto | |
---|---|
Wsie |
|
Część miasta |
|
Przysiółki wsi |
|
Linki zewnętrzne
- Historia