Jasna Šamić

Jasna Šamić

Jasna Šamić (2019)
Data i miejsce urodzenia	1 kwietnia 1949 Sarajewo
Narodowość	bośniacka
Język	bośniacki francuski
Alma Mater	Uniwersytet w Sarajewie
Dziedzina sztuki	pisarka, tłumaczka, krytyk literacki
Multimedia w Wikimedia Commons

Jasna Šamić (ur. 1 kwietnia 1949 w Sarajewie^[1]) – bośniacko-francuska pisarka, tłumaczka i krytyk literacki.

Po ukończeniu szkoły średniej w Sarajewie, rozpoczęła studia z zakresu orientalistyki na Uniwersytecie w Sarajewie^[1]. W 1977 obroniła pracę doktorską na macierzystej uczelni^[2]. Studia kontynuowała na Uniwersytecie Paryskim, gdzie w 1984 obroniła pracę doktorską poświęconą sufizmowi w historii^[1].

W latach 1988-1992 pracowała na stanowisku asystenta, a następnie docenta i profesora na wydziale filozoficznym Uniwersytetu w Sarajewie^[1]. Była członkinią rady wydawniczej czasopisma Kultura Istoka. W 1992 została wydalona z uczelni. W tym samym roku otrzymała stanowisko profesora na Uniwersytecie Marca Blocha w Strasburgu^[2]. Prowadziła tam zajęcia z języków i literatur bałkańskich. W latach 90. wielokrotnie pojawiała się w audycjach Radio France Internationale^[2].

Od 1996 była członkinią Stowarzyszenia Pisarzy Francuskich i francuskiego PEN Klubu^[2]. Mieszka w Paryżu i w Sarajewie^[2]. Od 2007 kieruje czasopismem literackim Književna sehara. W 2017 była sygnatariuszką Deklaracji o wspólnym języku krajów byłej Jugosławii.

Jej twórczość literacka obejmuje powieści, tomiki poezji, a także opowiadania i dramaty^[1]. Tłumaczyła utwory literackie z języka francuskiego, włoskiego, tureckiego i arabskiego^[2]. W 2022 wydała wspomnienia (Sarajevo moje mladosti).

• 1973: Isjećeni trenuci (Ucięte chwile)
• 1980: U hladu druge kože (W cieniu innej skóry)
• 1986: Iz bilježaka Babur Šaha
• 2006: L’Amoureux des oiseaux
• 2018: Svjetlo mraka
• 2015: Na postelji od sna
• 2022: Ailleurs est le ciel

• 1996: Le pavillon bosniaque (Bośniacki pawilon)
• 1997: Mraz i pepeo (Mróz i popiół)
• 2001: Soba s pogledom na okean
• 2007: Carstvo sjenki (Królestwo cieni)
• 2012: Portrait de Balthazar
• 2013: L'Empire des ombres
• 2015: Le givre et la cendre
• 2020: Chambre avec vue sur l'océan
• 2021: Razbijeni kaleidoskop
• 2022: Nesretan slučaj

• 1996: Histoire inachevée
• 1998: Valcer
• 2008: Na Seni barka

• 1995: Sjećanje na život (Wspomnienie o życiu)
• 1995: Grad ljubav smrt
• 2006: Drame
• 2016: Trois histoires un destin

W 2008 Jasna Šamić otrzymała literacką nagrodę Stendhala, w 2014 nagrodę Gauchez-Pillippot, w 2018 nagrodę Naji Naaman. Jest także laureatką szeregu nagród wydawniczych w Bośni i Hercegowinie^[2].

• Jasna Šamić. library.foi.hr. [dostęp 2024-08-15]. (chorw.).
• Jasna Šamić: O Bosni i Hercegovini, književnosti dijaspore i reprezentaciji traume. tacno.net. [dostęp 2024-08-15]. (chorw.).
• Anna Modelska-Kwaśniowska. Portret matki w utworze Jasny Šamič Carstvo sjenki. „Studia Slavica”. 18, s. 39–50, 2014.