Jason Wilnis
Wilnis w 2017 | |
Pseudonim | Tyson, |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | 10 grudnia 1990[1] |
Obywatelstwo | Holandia |
Wzrost | 183 cm |
Masa ciała | 85 kg |
Styl walki | kick-boxing, boks tajski |
Trenowany przez | Danny de Vries |
Debiut | kickboxing – 2009 |
Kategoria wagowa | średnia[2] |
Klub | The Colosseum Gym |
Bilans walk zawodowych[a] | |
Liczba walk | kickboxing – 41 |
Zwycięstwa | kickboxing – 31 |
Przez nokauty | kickboxing – 8 |
Przez poddania | kickboxing – 0 |
Przez decyzje | kickboxing – 23 |
Porażki | kickboxing – 9 |
Remisy | kickboxing – 1 |
Nieodbyte | kickboxing – 0 |
|
Jason Wilnis (ur. 10 grudnia 1990 w Utrechcie) – holenderski kickbokser surinamskiego pochodzenia, mistrz It’s Showtime z 2012 oraz mistrz świata Glory w wadze średniej z 2016. Od 2021 roku zawodnik MMA[3].
Kariera w kickboxingu
Wczesna kariera i mistrzostwo It's Showtime
Od 17 roku życia wraz z bratem Jahfarrem trenuje kickboxing. W 2009 zadebiutował w organizacji K-1. 10 listopada 2012 został mistrzem It’s Showtime w wadze średniej, wygrywając przez techniczny nokaut po niskich kopnięciach z Alexem Pereirą[4].
Glory
W grudniu 2012, związał się z Glory, pokonując Toshio Matsumoto na punkty. W 2013 i 2014 odpadał z turniejów Glory, ulegając Artiomowi Lewinowi[5] oraz Sahakiowi Parparjanowi[6] – w obu przypadkach na punkty. 3 kwietnia 2015 w finale turnieju Glory przegrał z Simonem Marcusem niejednogłośną decyzją sędziów[7].
Po pokonaniu w 2016 Filipa Verlindena i Joe Schillinga[2], otrzymał szansę walki o tytuł mistrza świata Glory. Walka odbyła się 9 września 2016 na gali Glory 33 w New Jersey. Nieoczekiwanie Wilnis pokonał w rewanżu przez TKO obrońcę tytułu Simona Marcusa i został nowym mistrzem wagi średniej[8].
20 stycznia 2017 na Glory 37 obronił tytuł, pokonując jednogłośnie na punkty Nowozelandczyka Israela Adesanye[9]. 29 kwietnia 2017 na Glory 40 przegrał w rewanżu z Simonem Marcusem niejednogłośnie na punkty i stracił tytuł[10].
30 września 2017 przegrał przed czasem wskutek rozcięcia z Tunezyjczykiem Yousri Belgarouim[11], natomiast 10 sierpnia 2018 uległ na punkty ponownie Simonowi Marcusowi w walce o miano pretendenta do walki o pas[12].
Następnie zmierzył się z Alexem Pereirą w Glory 65 o tytuł mistrza wagi średniej Glory[13]. Został znokautowany latającym kolanem, który został później nazwany przez Combat Press jako „nokaut roku 2019”[14].
Na Glory 70: Lyon doszło do jego walki z Donovanem Wisse[15]. Przegrał walkę jednogłośną decyzją[16].
Kariera MMA
LFL
W lipcu 2021 roku przeszedł do trenowania mieszanych sztuk walki po podpisaniu umowy z holenderską organizacją Levels Fight League. W swoim debiucie zmierzył się z Erhanem Okuroglu na gali Levels Fight League 2, która odbyła się 26 lipca 2021 w Amsterdamie. Zwyciężył przez techniczny nokaut w pierwszej rundzie[17].
13 marca 2022 w drugiej walce w MMA zmierzył się z Davidem Casalem Moldesem na gali Levels Fight League 4. Wygrał przez jednogłośną decyzję sędziowską po trzech rundach[18].
KSW i Powrót do LFL
28 kwietnia 2022 polska organizacja KSW ogłosiła na swoich social mediach debiut Wilnisa, podczas gali KSW 70: Pudzian vs. Materla. Jego rywalem w okrągłej klatce został Radosław Paczuski. Starcie do którego doszło 28 maja w łódzkiej Atlas Arenie, odbyło się w kategorii średniej[3]. Walka skończyła się w trzeciej rundzie przez TKO, po tym jak Holender doznał kontuzji palca[19].
2 października 2022 w powrocie dla holenderskiej federacji (LFL) przegrał jednogłośną decyzją sędziowską z Egipcjaninem, Ahmedem Sami[20].
W Co-Main Evencie gali Levels Fight League 8, która odbyła się 12 marca 2023 zmierzył się w konfrontacji z Joeyem Berkenboschem[21]. Przegrał przez techniczny nokaut w drugiej rundzie[22].
11 stycznia 2024 ogłoszono, że zakończył współpracę z KSW i nie przedłużył kontraktu z organizacją[23].
Osiągnięcia
- 2012: mistrz It’s Showtime w wadze średniej[4]
- 2015: Glory Middleweight Contender Tournament – finalista turnieju wagi średniej
- 2016–2017: mistrz świata Glory w wadze średniej[8]
Lista walk w MMA
Wynik | Bilans | Przeciwnik | Rozstrzygnięcie | Runda | Czas | Rozgrywki | Data | Miejsce | Uwagi |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Przegrana | 2-3 | Joey Berkenbosch (4-2) | TKO (ciosy łokciami z pozycji krucyfiksu) | 2 | 3:38 | Levels Fight League 8 | 12.03.2023 | Amsterdam | Co-Main Event |
Przegrana | 2-2 | Ahmed Sami (7-2. 1NC) | Decyzja (jednogłośna) | 3 | 5:00 | Levels Fight League 6 | 02.10.2022 | Amsterdam | Co-Main Event |
Przegrana | 2-1 | Radosław Paczuski (3-0) | TKO (przerwanie przez lekarza – kontuzja palca) | 3 | 1:46 | KSW 70: Pudzian vs. Materla | 28.05.2022 | Łódź | |
Wygrana | 2-0 | David Casal Moldes (0-0) | Decyzja (jednogłośna) | 3 | 5:00 | Levels Fight League 4 | 13.03.2022 | Amsterdam | |
Wygrana | 1-0 | Erhan Okuroglu (1-1) | TKO (ciosy) | 1 | 4:08 | Levels Fight League 2 | 26.07.2021 | Amsterdam | Debiut w MMA |
Lista walk w kickboxingu
Przypisy
- ↑ Jason Wilnis l The Colosseum Gym. muaythai.nl. [dostęp 2018-08-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-08-11)]. (niderl.).
- ↑ a b Oficjalny profil Wilnisa na stronie glorykickboxing.com. glorykickboxing.com. [dostęp 2018-08-11]. (ang.).
- ↑ a b Wirtualna PolskaW.P. Media Wirtualna PolskaW.P., Radosław Paczuski poznał rywala na KSW 70. Duże wyzwanie przed Polakiem [online], sportowefakty.wp.pl, 28 kwietnia 2022 [dostęp 2022-05-04] (pol.).
- ↑ a b Jason Wilnis vs. Alex Pereira at It’s Showtime Brazil. kickboxingplanet.com, 2013. (ang.).
- ↑ Dave Walsh: GLORY 10 Live Results and Updates. liverkick.com, 28.09.2013. (ang.).
- ↑ Dave Walsh: GLORY 14 Zagreb Results. liverkick.com, 08.03.2014. (ang.).
- ↑ Glory 20: Robin van Roosmalen obronił pas mistrza! Wyniki. fightsport.pl, 03.04.2015. (pol.).
- ↑ a b Glory 33: Rico Verhoeven nie daje szans Braddockowi Silvie, Jason Wilnis nowym mistrzem wagi średniej – wyniki!. fightsport.pl, 10.09.2016. (pol.).
- ↑ Fraser Coffeen: Glory 37 Los Angeles live results and discussion. bloodyelbow.com, 2017-01-20. [dostęp 2018-08-11]. (ang.).
- ↑ Rob Tatum: GLORY 40 Copenhagen Results: Marcus Reclaims Middleweight Title, Belgaroui Captures Tournament. combatpress.com, 2017-04-29. [dostęp 2018-08-11]. (ang.).
- ↑ Rob Tatum: GLORY 45 Amsterdam Results: van Roosmalen Tops Adamchuk, Duut Runs Through Tournament. combatpress.com, 2017-09-30. [dostęp 2018-08-11]. (ang.).
- ↑ Dave Walsh: GLORY 56 Results and Live Commentary. liverkick.com, 2018-08-10. [dostęp 2018-08-11]. (ang.).
- ↑ GLORY 65 Utrecht Results: Pereira Destroys Wilnis, Grigorian Unseats Sitthichai [online], Combat Press [dostęp 2022-05-04] (ang.).
- ↑ Combat Press 2019 Kickboxing Awards: Knockout of the Year – Alex Pereira vs. Jason Wilnis [online], Combat Press [dostęp 2022-05-04] (ang.).
- ↑ Jason Wilnis vs Donovan Wisse joins GLORY 70 [online], FIGHTMAG, 7 października 2019 [dostęp 2022-05-04] (ang.).
- ↑ GLORY 70 Results: Groenhart Knocks Out Jones, Claims Interim Title [online], Combat Press [dostęp 2022-05-04] (ang.).
- ↑ Levels Fight League 2 | MMA Event [online], Tapology [dostęp 2022-05-07] (ang.).
- ↑ Levels Fight League 4 | MMA Event [online], Tapology [dostęp 2022-05-07] (ang.).
- ↑ JakubJ. Madej JakubJ., KSW 70: Kontuzja Jasona Wilnisa! Radosław Paczuski zwycięża starcie z byłym mistrzem GLORY | MMAROCKS [online], MMA Rocks!, 28 maja 2022 [dostęp 2022-05-28] (pol.).
- ↑ (VIDEO) Polacy przegrywają na gali LFL 6 w Amsterdamie. Walczył również Jason Wilnis [online], MMA – BĄDŹ NA BIEŻĄCO, 2 października 2022 [dostęp 2022-10-03] (pol.).
- ↑ Levels Fight League 8 | MMA Event [online], Tapology [dostęp 2023-02-15] (ang.).
- ↑ Jason Wilnis vs. Joey Berkenbosch, Levels Fight League 8 | MMA Bout [online], Tapology [dostęp 2023-03-13] (ang.).
- ↑ KSW kończy współpracę z 11 zawodnikami – Michał Kita i inni pretendenci poza federacją! [online], myMMA.pl - MMA News, UFC, KSW, GROMDA, 11 stycznia 2024 [dostęp 2024-01-11] (pol.).
- ↑ Jason Wilnis | MMA Fighter Page [online], Tapology [dostęp 2022-05-04] (ang.).
Linki zewnętrzne
- Profil Wilnisa na stronie Glory