Karabin przeciwpancerny M1918
Państwo | Cesarstwo Niemieckie | ||
---|---|---|---|
Producent | |||
Rodzaj | karabin przeciwpancerny | ||
Obsługa | 2 osoby | ||
Historia | |||
Prototypy | 1918 | ||
Produkcja | 1918 | ||
Dane techniczne | |||
Kaliber | 13,25 mm | ||
Nabój | 13,25 × 92 mm Mauser | ||
Wymiary | |||
Długość | 1670 mm | ||
Masa | |||
broni | 16,60 kg | ||
Inne | |||
Prędkość pocz. pocisku | 785 m/s | ||
Zasięg maks. | 3070 m | ||
|
Karabin przeciwpancerny M1918 (niem. Mauser Tank-Gewehr M1918) – niemiecki karabin przeciwpancerny, pochodzący z okresu I wojny światowej.
Historia
W związku z pojawieniem się na froncie zachodnim I wojny światowej nowego rodzaju broni jakim były czołgi, w Cesarstwie Niemieckim podjęto pracę nad bronią służącą do jej zwalczania.
Na początku 1918 roku w zakładach Mausera w Oberndorf podjęto pracę nad karabinem, który mógłby służyć do zwalczania czołgów. Projekt takiego karabinu został oparty na karabinie Mauser Gewehr 98. W lutym 1918 roku został opracowany jego prototyp, a już w maju 1918 roku wprowadzono go do seryjnej produkcji, otrzymał wtedy nazwę Mauser Tank-Gewehr M1918. Systematycznie był również wprowadzany do Armii Cesarstwa Niemieckiego.
Jego produkcję zakończono w listopadzie 1918 roku w związku z rozejmem w Compiègne.
Konstrukcja
Karabin przeciwpancerny M1918 był karabinem jednostrzałowym, z którego ogień prowadzono ze specjalnej podpórki (czasami jako podpórki używano dwójnogu od niemieckiego lekkiego karabinu maszynowego wz. 08/15), opierając kolbę o ramię strzelca.
Do strzelania używano nabojów 13,25 × 92 mm z pociskiem przeciwpancernym z rdzeniem stalowym o masie 51,5 g, elaborowanych 13 g prochu bezdymnego. Pocisk taki z odległości 100 m przebijał tarczę stalową o grubości 25 mm, z odległości 500 m – tarczę o grubości 20 mm, a z 1000 m – tarczę o grubości 15 mm.
Konstrukcja tego karabinu miała szereg wad, a do podstawowych należy zaliczyć: silny odrzut, małą manewrowość i niewielką szybkostrzelność. Niepoprawne oparcie broni mogło być też niebezpieczne dla strzelca, dlatego nazywano go „łamaczem obojczyków”[1]. Po pierwszych próbach, w zakładach Mauser Aktiengesellschaft zamówiono 30 000 egzemplarzy tej broni[2].
Przypisy
Bibliografia
- Walter Schultz: 1000 ręcznej broni palnej. Ożarów Mazowiecki: Wydawnictwo Olesiejuk, 2011, s. 145. ISBN 978-83-7708-745-9.
- Thomas Anderson. Panzerjäger. Historia niszczycieli czołgów. Tom I: 1939-1942. Wydawnictwo RM 2023 ISBN 978-83-8151-551-1.
- p
- d
- e
Pistolety, pistolety sygnałowe i rewolwery | |
---|---|
Pistolety maszynowe | |
Karabiny i karabinki | |
Karabiny maszynowe | |
Karabiny przeciwpancerne |
|
Granaty ręczne |
|
Granatniki | |
Miotacze ognia |
|