Karekin I (katolikos Ormian)
Neszan Sarkisjan | |||
Katolikos Wszystkich Ormian | |||
Kraj działania | Armenia | ||
---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia | 27 sierpnia 1932 | ||
Data i miejsce śmierci | 29 czerwca 1999 | ||
Miejsce pochówku | ?↗ | ||
Katolikos Wszystkich Ormian | |||
Okres sprawowania | 1995–1999 | ||
Patriarcha Wielkiego Domu Cylicyjskiego | |||
Okres sprawowania | 1977–1995 | ||
Wyznanie | |||
Kościół | |||
Diakonat | 1949 | ||
Prezbiterat | 28 września 1952 | ||
Sakra biskupia | 19 stycznia 1964 | ||
Wybór patriarchy | 4 kwietnia 1995 | ||
|
Data konsekracji | 19 stycznia 1964 | ||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Konsekrator | Choren I | ||||||||||||||||||||||||||||
|
Karekin I Sarkisjan (orm. Գարեգին Ա. Սարգիսյան, także Garegin I Sarkissian, ur. 1932, zm. 1999) – duchowny Apostolskiego Kościoła Ormiańskiego, w latach 1977–1995 Patriarcha Wielkiego Domu Cylicyjskiego, a w latach 1995–1999 Katolikos Wszystkich Ormian, Patriarcha Świętej Stolicy Eczmiadzynu.
Życiorys
Urodził się w Kassab, w północnej Syrii 27 sierpnia 1932 jako Neszan Sarkisjan. W 1946 wstąpił do seminarium duchownego prowadzonego przez ormiański patriarchat cylicyjski. W 1949 przyjął święcenia diakońskie. Seminarium ukończył z wyróżnieniem w 1952, zaś 28 września tego roku został wyświęcony na kapłana zakonnego – przyjął wtedy imię Karekin na cześć ormiańskiego patriarchy cylicyjskiego Karekina I Howsepiana. W 1955 został uzyskał tytuł wartabed – doktora teologii Apostolskiego Kościoła Ormiańskiego. W latach 1955–1956 zarządzał wydziałem seminarium duchownego w Antelias, w latach 1956–1957 był jego dziekanem. W latach 1956–1959 studiował teologię na Oxfordzie.
Po powrocie do Antelias ponownie objął stanowisko dziekana seminarium. Od 1963 stał się pomocnikiem ówczesnego patriarchy cylicyjskiego Chorena I – organizował jego podróże, brał udział w spotkaniach ekumenicznych organizowanych przez Światową Radę Kościołów, był w imieniu Apostolskiego Kościoła Ormiańskiego obserwatorem takich historycznych wydarzeń, jak sobór watykański II, konferencja Kościoła Anglikańskiego w Lambeth, spotkanie głów Kościołów orientalnych w Addis Abebie w 1965. W tym okresie również wykładał gościnnie w szkołach w Bejrucie, w Moskwie i w Kottajam. 16 czerwca 1963 został mianowany starszym archimandrytą, a 19 stycznia 1964 został wyświęcony na biskupa. Od 1968 był członkiem różnych komitetów Światowej Rady Kościołów.
W 1971 Karekin Sarkisjan został prałatem diecezji Nowa Julfa z siedzibą w Isfahanie. W 1973 został legatem patriarszym we wschodniej prałaturze Apostolskiego Kościoła Ormiańskiego (obediencji cylicyjskiej) w Ameryce z siedzibą w Nowym Jorku. 26 kwietnia 1973 został mianowany arcybiskupem, a w 1974 – prymasem Apostolskiego Kościoła Ormiańskiego w Ameryce. Jako legat i prymas odznaczył się organizując działalność Kościoła na rzecz wiernych, a także, w latach 1976–1977, organizując pomoc dla dotkniętego wojną domową Libanu.
22 maja 1977 arcybiskup Karekin Sarkisjan został wybrany na katolikosa i patriarchę cylicyjskiego (do śmierci poprzedniego patriarchy cylicyjskiego Chorena I w lutym 1983 był katolikosem-koadiutorem). Jako patriarcha cylicyjski Karekin II Sarkisjan doprowadził do intelektualnego i edukacyjnego ożywienia patriarchatu. Złożył wiele wizyt oficjalnych – w Libanie, Syrii, Iranie, na Cyprze, w USA, Kuwejcie i w krajach Zatoki Perskiej – oraz odbył wiele spotkań ekumenicznych, między innymi z papieżem Janem Pawłem II, arcybiskupem Canterbury Robertem Runcie, patriarchą koptyjskim Szenudą III i z przedstawicielami wyznań protestanckich. Opublikował wiele prac w zakresie teologii, filozofii, etyki i literatury oraz na temat Armenii.
Jeszcze jako patriarcha cylicyjski Karekin Sarkisjan utrzymywał kontakty ze stolicą patriarszą w Eczmiadzynie. Po śmierci patriarchy eczmiadzyńskiego Waskena I Baldżiana w sierpniu 1994, na synodzie elekcyjnym Karekin Sarkisjan 4 kwietnia 1995 został wybrany Katolikosem i Patriarchą Wszystkich Ormian, rezydującym w Eczmiadzynie. Jego intronizacja jako Karekina I nastąpiła w niedzielę palmową 9 kwietnia 1995. Karekin I był pierwszym od wielu setek lat patriarchą wybranym w niepodległej Armenii. Jako patriarcha eczmiadzyński przebudował strukturę organizacyjną Apostolskiego Kościoła Ormiańskiego na świecie, odnowił seminarium duchowne w Eczmiadzynie i odbył wiele podróży apostolskich po Armenii, w tym po Górskim Karabachu. Przewodniczył również synodowi, który wybrał nowego patriarchę cylicyjskiego Arama I Kesziszjana. Podjął przygotowania do obchodów jubileuszu 1700-lecia przyjęcia chrześcijaństwa przez Armenię.
Patriarcha Karekin I Sarkisjan zmarł na raka 29 czerwca 1999 w Eczmiadzynie. Rok przed śmiercią mianował swoim wikariuszem generalnym arcybiskupa Karekina Nersisjana, który stał się jego następcą na tronie patriarszym.
Zobacz też
- Apostolski Kościół Ormiański
- Chrześcijaństwo ormiańskie
- Patriarcha Wszystkich Ormian
- Patriarcha Wielkiego Domu Cylicyjskiego
- p
- d
- e
Pierwsza era Sis, 267–301 |
|
---|---|
Era Sivas, 1058–1062, era Tavbloor, 1062–1066 |
|
Era Dzamendav (Zamidia), 1066–1116 |
|
Era Dzovk, 1116–1149, era Qal'at ar-Rum, 1149–1293 |
|
Druga era Sis, 1293–1930 |
|
Era Antelias, Liban od 1930 |
|
- p
- d
- e
Era Apostolska |
| ||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Era Sophene |
| ||||||||||||||||
Pierwsza era Eczmiadzyn |
| ||||||||||||||||
Era Dwin |
| ||||||||||||||||
Era Aghtamar |
| ||||||||||||||||
Era Arghina |
| ||||||||||||||||
Era Ani |
| ||||||||||||||||
Druga era Eczmiadzyn |
|
- Universalis: nechan-karekine-ier
- DSDE: Karekin