Lindisfarne
Ten artykuł dotyczy wyspy. Zobacz też: CDP w USA. |
Zamek na wyspie | |||
Kontynent | Europa | ||
---|---|---|---|
Państwo | Wielka Brytania | ||
Akwen | |||
Populacja (2001) • liczba ludności |
| ||
Położenie na mapie Northumberland | |||
Położenie na mapie Wielkiej Brytanii | |||
Położenie na mapie Anglii | |||
55°41′N 1°48′W/55,683333 -1,800000 | |||
|
Lindisfarne – wyspa pływowa u północno-wschodnich wybrzeży Anglii, w hrabstwie Northumberland. Ze stałym lądem połączona jest groblą komunikacyjną. W 2001 roku Lindisfarne zamieszkiwały 162 osoby.
W 635 roku na Lindisfarne został założony klasztor[1] ufundowany przez Aidana[2], mnicha z klasztoru na Ionie. W roku 793 klasztor został spalony i splądrowany przez wikingów, a najazd opisany został w Kronice anglosaskiej. Uznany został za pierwszy najazd wojowników ze Skandynawii w historii, otwierający tzw. epokę wikingów[3]. Na miejscu tragedii postawiony został w IX wieku rzeźbiony kamień. Na wyspie znajdują się dwie niewielkie automatyczne latarnie morskie należące do Trinity House: latarnia morska Heugh Hill oraz latarnia morska Guile Point East.
Na Lindisfarne nakręcono film Matnia w reżyserii Romana Polańskiego.
Przypisy
- ↑ Praca zbiorowa pod redakcją naukową Macieja Salamona, 2005, Wielka Historia Świata Tom 4 Kształtowanie średniowiecza, Oficyna Wydawnicza FOGRA, s. 150, ISBN 83-85719-85-7.
- ↑ Sarah Foot. Out&About History Explorer: The rise of English Christianity. „BBC History Magazine”. 8, sierpień 2013. Londyn: Bristol Magazines Ltd.. ISSN 1469-8552.
- ↑ Aron J. Guriewicz: Wyprawy wikingów. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1969, s. 6.
- p
- d
- e
|
- PWN: 3932757
- Britannica: place/Holy-Island-England
- SNL: Lindisfarne
- DSDE: Lindisfarne