Monaster św. Eliasza w Odessie
Cerkiew monasterska św. Eliasza | |||
Państwo | Ukraina | ||
---|---|---|---|
Obwód | |||
Miejscowość | Odessa | ||
Kościół | |||
Rodzaj klasztoru | monaster | ||
Eparchia | odeska | ||
Namiestnik | biskup arcyski Wiktor (Bykow) | ||
Klauzura | nie | ||
Typ monasteru | męski | ||
Obiekty sakralne | |||
Cerkiew | św. Eliasza | ||
Styl | bizantyjsko-rosyjski | ||
Data budowy | 1892–1894 | ||
Data reaktywacji | 1995 | ||
Położenie na mapie Odessy | |||
Położenie na mapie Ukrainy | |||
Położenie na mapie obwodu odeskiego | |||
46°28′13″N 30°44′29″E/46,470278 30,741389 | |||
| |||
Strona internetowa |
Monaster św. Eliasza – prawosławny męski klasztor w Odessie, w jurysdykcji eparchii odeskiej Ukraińskiego Kościoła Prawosławnego Patriarchatu Moskiewskiego, zorganizowany w 1995 przy dawnej placówce filialnej skitu św. Eliasza na górze Athos.
Monaster został utworzony w 1884 jako placówka filialna rosyjskiego skitu św. Eliasza na górze Athos. Powstała ona w celu koordynowania pielgrzymek Rosjan na Athos, organizacji noclegu i transportu dla pielgrzymów. W 1890 Świątobliwy Synod Rządzący i arcybiskup chersoński Nikanor zgodzili się na powiększenie placówki filialnej i wzniesienie odrębnej cerkwi. Kamień węgielny pod budowę świątyni położył 10 listopada 1894 archimandryta Gabriel. Dwa lata później ukończono prace nad wzniesieniem cerkwi z trzema ołtarzami; 22 grudnia 1896 obiekt ten został poświęcony przez biskupa chersońskiego Justyna. Szczególnymi obiektami kultu w świątyni stały się ikona Matki Bożej „Karmiąca Mlekiem”, cząsteczka Krzyża Pańskiego oraz relikwie lewej stopy apostoła Andrzeja[1].
W 1922 placówka filialna skitu św. Eliasza została zlikwidowana, jej cerkiew była czynna jeszcze do lat 1928–1932. W 1995 przy zwróconej Rosyjskiemu Kościołowi Prawosławnemu świątyni utworzony został monaster św. Eliasza w jurysdykcji eparchii odeskiej Patriarchatu Moskiewskiego[1].