Nagranie wielośladowe
Nagranie wielośladowe – sposób rejestracji nagrań dźwiękowych, gdy różne źródła dźwięków są nagrywane na pojedyncze ślady, z których sygnały mogą następnie być odsłuchiwane równocześnie. Metoda powstała w 1955 roku, a jej wynalazcą jest Les Paul wraz z Rossem Snyderem. Od tej pory, gdy pojawiły się pierwsze magnetofony wielościeżkowe, realizator dźwięku mógł nagrać każdy instrument osobno i potem łączyć go z nagraniami pozostałych instrumentów na innych ścieżkach. Technika ta osiągnęła szczyt w latach 70. XX wieku[1]. Przykładem nagrania wielośladowego jest album McCartney, nagrany na czterośladowym magnetofonie pożyczonym z EMI. We współczesnej muzyce nagranie wielośladowe jest możliwe np. za pomocą sekwencerów wielościeżkowych.
Zobacz też
- Studio nagraniowe
- Miksowanie
- Mastering
- Stacja robocza (instrument muzyczny)
Przypisy
- ↑ Wojciech Pacuła: Wywiad. highfidelity.pl No 170, 1 czerwca 2018. [dostęp 2020-02-18]. (pol.).
Linki zewnętrzne
- W STUDIU - Proste nagrania wielośladowe i proste zgranie z wielośladu - cz.14
- Britannica: topic/multitrack-recorder
- Catalana: 0125197