Płaskowyż
Informacje w projektach siostrzanych |
Multimedia w Wikimedia Commons |
Definicje słownikowe w Wikisłowniku |
Płaskowyż (plateau) – obszar wysoko położony o płaskiej lub lekko falistej powierzchni i o stromych stokach, będący fragmentem wydźwigniętej powierzchni zrównania lub równiny wulkanicznej[1].
Płaskowyż jest słabo urozmaicony dolinami i wyraźnie zaznacza się wśród otaczających go niższych obszarów. W Polsce najczęściej występuje na obszarach wyżynnych (np. Płaskowyż Nałęczowski, Płaskowyż Rybnicki, Płaskowyż Tarnogrodzki, Płaskowyż Jędrzejowski). Przykładem płaskowyżów na świecie może być Dekan w Indiach lub Kras położony na terenie Włoch i Słowenii.
Przypisy
- ↑ płaskowyż, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2018-04-28] .
Bibliografia
- Wojciech Jaroszewski, Leszek Marks, Andrzej Radomski: Słownik geologii dynamicznej. Warszawa: Wydawnictwa Geologiczne, 1985. ISBN 83-220-0196-7. OCLC 830183626.
Kontrola autorytatywna (forma ukształtowania terenu):
- PWN: 3958303
- Britannica: science/plateau-landform
- SNL: platå
- Catalana: 0077244
- DSDE: plateau