Port lotniczy Seul-Inczon

Port lotniczy Seul-Inczon

인천국제공항
Incheon International Airport

Widok z powietrza na port lotniczy Inczon
Państwo	Korea Południowa
Miejscowość	Inczon
Typ	cywilne
Kod IATA	ICN
Kod ICAO	RKSI
Wysokość	7 m n.p.m.
Statystyki ruchu (2023[1])
Liczba pasażerów	56 131 064
Cargo	3 600 288 t
Liczba operacji	337 299
Drogi startowe
Kierunek 15R/33L: asfaltobeton, 3750 × 60 m Kierunek 15L/33R: asfaltobeton, 3750 × 60 m Kierunek 16L/34R: asfaltobeton, 4000 × 60 m Kierunek 16R/34L: asfaltobeton, 3750 × 60 m
Położenie na mapie Korei Południowej ICN
37°27′48″N 126°26′24″E/37,463333 126,440000
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Port lotniczy Seul-Inczon (ang.: Incheon International Airport, kor.: 인천국제공항, kod IATA: ICN, kod ICAO: RKSI) – główne międzynarodowe lotnisko Korei Południowej, położone na wyspie opodal miasta Inczon, 52 km na zachód od Seulu. Jest największym portem lotniczym kraju i jednym z najruchliwszych portów przesiadkowych Azji. W 2005 obsłużył około 30 mln pasażerów.

Port lotniczy Inczon przejął rolę międzynarodowego portu Korei Południowej od portu lotniczego Seul-Gimpo, z którym jest połączony specjalnie wybudowaną autostradą. Natomiast port lotniczy Gimpo obecnie pełni głównie rolę lotniska krajowego, ale posiada również międzynarodowe połączenia z portem lotniczym Tokio-Haneda w Japonii i kilkoma innymi miastami w Azji Wschodniej.

Seul-Inczon posiada pole golfowe, spa, prywatne pokoje do spania, lodowisko, kasyno, ogrody (zadaszone), oraz Muzeum Kultury Korei.

Port lotniczy Seul-Inczon znajduje się na zachód od Inczon, na wyspie Yeongjong-Yongyu na zachodnim wybrzeżu. W przeszłości istniały dwie odrębne wyspy Yeongjong i Yongyu, ale zostały połączone. Obie wyspy były częścią miasta Inczon.

Jest połączony z lądem przez Incheon International Airport Expressway (Autostrada 130), z którym jej częścią jest most Yeongjong. Autostrada również łączy Port lotniczy Seul-Gimpo, który obsługuje połączenia krajowe. Lotnisko jest obsługiwane przez często kursujące autobusy ze wszystkich części Korei Południowej, jak również przez tradycyjne usługi promowe pomiędzy Yeongjong oraz Inczonem. Limuzyny z lotniska są dostępne przez całą dobę do Seulu i Inczon.

Port lotniczy Seul-Inczon jest połączony koleją z Portem lotniczym Seul-Gimpo oraz metrem liniami 5 i 9, które zostały otwarte 23 marca 2007. i rozbudowane w grudniu 2010 r. łącząc lotnisko z liniami 2, 4 i 6.

Port lotniczy otrzymał nagrodę Best in Service Award in Class na 1. Międzynarodowej Konferencji na temat jakość produktów i usług lotnisk przez IATA i Airports Council International (ACI), i został sklasyfikowany na miejscu drugim w rankingu Najlepsze lotniska na świecie, za Portem lotniczym Hongkong, a przed Portem lotniczym Singapur-Changi^[2].

Terminal na lotnisku ma 74 bramek, 44 w terminalu głównym i 30 w Pirsie A.

Po Igrzyskach Olimpijskich w Seulu w 1988 roku, międzynarodowy ruchu lotniczy do Korei wzrósł w niesamowitym tempie. Szczególnie w latach 90 XX wieku, okazało się, że Port lotniczy Gimpo nie nadąża za wzrostem ruchu lotniczego. W związku z tym, aby odciążyć Port lotniczy Gimpo, a także wybudować nowy port lotniczy, który może stać się centrum ruchu lotniczego w regionie, budowę lotniska rozpoczęto w listopadzie 1992 roku. Lotnisko zostało zbudowane na sztucznie utworzonym terenie między wyspami Yeongjong i Yongyu. Budowa trwała osiem lat, a kolejne sześć miesięcy trwały testy. Port lotniczy został oficjalnie otwarty w marcu 2001 roku.

Po pierwszy otwarciu lotnisko, było wiele problemów, większość z nich tyczyło się systemów obsługi bagażu. W rzeczywistości problem ten został odkryty w fazie testów, ale nie został naprawiony. W rezultacie, przez miesiąc po otwarciu lotniska, system miał być operowany w trybie półautomatycznym. Niemniej jednak, większość problemów zostało rozwiązanych w ciągu miesiąca, a lotnisko działało już normalnie.

Po atakach z 11 września 2001, system bezpieczeństwa portu lotniczego został zmodernizowany, jak również wyposażenie medyczne w związku z różnymi epidemiami występującymi w krajach sąsiednich.

Na początku 2002, okazało się, że lotnisko będzie przepełnione w roku 2006. W rezultacie w lutym 2002 r, została rozpoczęta budowa drugiego etapu. Pierwotnie budowa miała się zakończyć do grudnia 2008. Jednak ze względu na Igrzyska Olimpijskie w Pekinie w 2008 r., harmonogram budowy został zmodyfikowany w celu umożliwienia ukończenia budowy w lipcu 2008 roku.

W dalszej rozbudowie, Inczon i główna koreańsa firma logistyczna (spółka zależna od Korean Air) Hanjin Corporation podpisały umowę 10 stycznia 2008 r. dotyczącą zbudowania dziewięciopiętrowego szpitala w pobliżu lotniska. Po zakończeniu budowy w 2011, Yeongjong Medical Centre ma służyć okolicznym mieszkańcom i 30 000 krajowych i zagranicznych turystów, którzy przybywają na leczenie do Korei.

W fazie 1, port lotniczy miał pojemność 30 milionów pasażerów rocznie i 1,7 miliona ton towarów rocznie. W tej fazie wybudowano terminal pasażerski o powierzchni użytkowej 496 000 metrów kwadratowych, dwa równoległe pasy startowe, wieżę kontrolną, budynek administracyjny, centrum transportu, i zintegrowanego centrum operacji, trzy terminale cargo, międzynarodowe centrum biznesowe, oraz budynek rządowy.

Faza 2 budowy rozpoczęła się w 2002 r. została zakończona 20 czerwca 2008 roku. W tej fazie budowy, wybudowano trzeci pas startowy o długości 4000 metrów oraz 13-hektarowy teren terminalu cargo. Wybudowano tunel o długości 870 metrów (2850 stóp) oraz pociąg wahadłowy pomiędzy terminalami^[3].

Po zakończeniu, port lotniczy ma roczną zdolność 410 000 operacji 44 mln pasażerów, a prawie 4,5 miliona ton ładunków.

Rząd Korei Południowej zainwestował w rozbudowę która rozpoczęła się w 2011 roku około 4 miliardów wonów. Prace zakończono w 2017 r. Dodano drugi terminal pasażerski w północnej części lotniska i rozbudowano obecny terminal cargo. Terminale są połączone ze sobą poprzez podziemną kolejkę. Obecnie port lotniczy jest w stanie obsłużyć 62 mln pasażerów i 5,8 mln ton ładunków rocznie. Plany obejmują również dodanie hangarów do samolotów i rozszerzenie linii kolejowej do centrum Seulu^[4].

Szacuje się, że ostateczna rozbudowa lotniska zakończy się w 2020. Po zakończeniu, lotniska będzie miało dwa terminale pasażerskie, cztery satelitarne pirsy, 128 bramek i pięć pasów równoległych (jeden wyłącznie dla lotów towarowych). Będzie w stanie obsłużyć 100 mln pasażerów oraz 7 mln ton ładunków rocznie. Lotnisko ma się przekształcić w jeden z dziesięciu najbardziej ruchliwych lotniska na świecie do roku 2020.

• AirBridgeCargo Airlines (Moskwa-Domodiedowo, Moskwa-Szeremietiewo, Sankt Petersburg)
• Air France Cargo (Paryż-Charles de Gaulle)
• Air Hong Kong (Hongkong)
• All Nippon Airways & JP Express (Osaka-Kansai, Tokio-Narita)
• ANA Cargo (Osaka-Kansai, Tokio-Narita)
• Asiana Cargo
• Atlas Air (Hongkong)
• Avial NV
• British Airways World Cargo (Londyn-Heathrow)
• Cargo 360 (Chicago-O’Hare)
• Cargolux (Luksemburg)
• Cathay Pacific Cargo (Hongkong)
• China Cargo Airlines (Szanghaj)
• China Postal Airlines
• China Airlines Cargo (Tajpej-Taiwan Taoyuan)
• Coyne Airways
• DHL
• El Al Cargo (Hongkong, Tel Awiw)
• FedEx Express (Anchorage, Cebu, Indianapolis, Dżakarta, Newark, Penang, Subic)
• Focus Air Cargo
• Gemini Air Cargo (Miami, Nowy Jork-JFK)
• Great Wall Airlines
• Jade Cargo International
• Japan Airlines Cargo (Tokio-Narita)
• Kalitta Air (Hongkong, San Francisco)
• KLM Cargo (Amsterdam)
• Korean Air Cargo
• Krylo Airlines
• Lufthansa Cargo (Bahrajn, Kolonia/Bonn, Lipsk/Halle)
• Malaysia Airlines Kargo (Kuala Lumpur)
• Martinair Cargo
• Nippon Cargo Airlines (Osaka-Kansai, Tokio-Narita)
• NWA Cargo (Anchorage, Los Angeles, Tokio-Narita, Wilmington)
• Polar Air Cargo (Hongkong, Los Angeles)
• Russian Sky Airlines
• Shanghai Airlines Cargo (Szanghaj)
• Singapore Airlines Cargo (Singapur)
• Southern Air (Pekin, Hongkong, San Francisco)
• TNT Airways
• Tradewinds Airlines
• United Parcel Service (Anchorage, Dubaj, Hongkong, Kolonia/Bonn, Manila-Clark, Tajpej-Taiwan Taoyuan)
• World Airways (Anchorage, Hongkong)
• Yangtze River Express (Hangzhou, Qingdao)

Stacja kolejowa pociągu AREX znajduje się w Centrum Transportowym obok głównego budynku terminalu i umożliwia szybkie połączenie z lotniskiem Gimpo i Seulem. Pociągi AREX mogą się rozpędzać do 120 km/h, prawie dwa razy szybciej niż zwykły pociąg metra. Pasażerowie mają do wyboru szybkie połączenia zatrzymujące się tylko w Inczonie i w Seulu, które trwa 43 minut, ale kursują one tylko co pół godziny lub zatrzymujące się na wszystkich stacjach, z nieco dłuższy czas przejazdu 53 minut, ale kursujące częściej, co sześć minut. Wiele stacji wzdłuż linii AREX połączonych jest ze stacjami metra.

Lotnisko prowadzi krótkoterminowy parking dla 4000 samochodów i długoterminowy parking dla 6000 samochodów. Wahadłowe połączenia łączy długoterminowy parking z terminalem pasażerskim oraz terminalem cargo. Wynajem samochodów znajduje się w pobliżu parkingów długoterminowych. Połączenie na ląd jest możliwe przez Most Yeongjong i autostradę.

Taksówki są dostępne w trzech różnych kolorach: biały (srebrny lub żółty, pomarańczowy), czarny i pomarańczowy. Taksówki zwykłe (일반 택시; ilban taeksi) są w kolorze białym lub żółtym z kolorowym, plastikowym elementem na dachu samochodu. Taksówki Deluxe (모범 택시; mobeom taeksi) są w kolorze czarnym ze złotem akcentem/paskiem i są droższe niż zwykłe taksówki. Dostępne są także Taksówki międzynarodowe (국제 택시; gukjae taxi), który ma zwrot „Taxis International”, napisane na stronie. Taksówki International są rzadkie w Seulu. Są koloru pomarańczowego, w wersji zwykłej. Międzynarodowe taksówki posiadają kierowców mówiących po angielsku, japońsku i chińsku. Informacje i rezerwację można znaleźć na http://www.intltaxi.co.kr/.

Prom łączy wyspę Yeongjong-do z lądem. Jednakże stacja znajduje się w znacznej odległości od lotniska i alternatywnych środków transportu, należy szukać go po przybyciu na wyspę, aby móc dostać się na lotnisko.