Purpuryt
Purpuryt, Erongo, Namibia | |||
Właściwości chemiczne i fizyczne | |||
Skład chemiczny | |||
---|---|---|---|
Twardość w skali Mohsa | 4-4,5 | ||
Przełam | nierówny | ||
Łupliwość | wyraźna | ||
Układ krystalograficzny | |||
Gęstość minerału | 3,2-3,4 g/cm³ | ||
Właściwości optyczne | |||
Barwa | ciemnoróżowa do purpurowej | ||
Rysa | czerwonoszkarłatna | ||
Połysk | matowy, ziemisty | ||
Współczynnik załamania | 1,85-1,92 | ||
Inne | silny pleochroizm | ||
|
Purpuryt (ang. purpurite) – minerał z klasy fosforanów bezwodnych. Nazwa pochodzi z łaciny purpura i nawiązuje do barwy minerału[2].
Właściwości
Tworzy ciągły szereg izomorficzny z heterosytem (Fe3+,Mn3+)4PO4)[3]. Występuje w skupieniach zbitych lub drobnoziarnistych, kryształy tworzy rzadko[2]. Purpuryt przyjmuje barwę ciemnoróżową do purpurowej, może być również ciemnobrązowy do brązowego[2]. Rysa jest jaśniejsza do barwy. Nieprzezroczysty, wykazuje silny pleochroizm o obserwowalnych barwach szarej i ciemnoczerwonej[4][5].
Występowanie
Stanowi produkt utleniania lithiofilitu i tryfilinu z jednoczesnym ługowaniem litu[3][4]. Występuje w strefie utleniania pegmatytów bogatych w minerały litu i fosforu[2].
Występuje w Australii (Wodgina), Francji (Chanteloup-les-Vignes), Namibii (Usakos), Portugalii (Feiteira), Niemczech (Hägendorf), USA (Kalifornia, Dakota Południowa)[2].
Zastosowanie
Znaczenie kolekcjonerskie, w jubilerstwie wykorzystywany bardzo rzadko[2].
Przypisy
Bibliografia
- Sobczak Nikodem, Sobczak Tomasz: Wielka encyklopedia kamieni szlachetnych i ozdobnych. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1998, s. 179. ISBN 83-01-12493-8.
- Andrzej Bolewski, Andrzej Manecki: Mineralogia szczegółowa. Wyd. I. Warszawa: Wydawnictwo Polskiej Agencji Ekologicznej, 1993, s. 349. ISBN 83-85636-03-X.
Linki zewnętrzne
- artykuł o minerale na stronie Webmineral.com (ang.)