Rhizomyini

Rhizomyini
Winge, 1887[1]
Ilustracja
Przedstawiciel plemienia – bambusowiec indomalajski (Rhizomys sumatrensis)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Rząd

gryzonie

Podrząd

Supramyomorpha

Infrarząd

myszokształtne

Nadrodzina

myszowe

Rodzina

ślepcowate

Podrodzina

bambusowce

Plemię

Rhizomyini

Typ nomenklatoryczny

Rhizomys J.E. Gray, 1831

Synonimy
  • Rhizomyes: Winge, 1887[2]
  • Rhizomyinae: O. Thomas, 1897[3]
  • Rhizomyidae: G.S. Miller & Gidley, 1918[4]
Rodzaje

5 rodzajów (w tym 3 wymarłe) – zobacz opis w tekście

Systematyka w Wikispecies

Rhizomyini – plemię ssaków z podrodziny bambusowców (Rhizomyinae) w obrębie rodziny ślepcowatych (Spalacidae).

Zasięg występowania

Plemię obejmuje gatunki występujące w południowej i południowo-wschodniej Azji[5].

Podział systematyczny

Do plemienia należą następujące występujące współcześnie rodzaje[6][5][7]:

Opisano również rodzaje wymarłe:

Przypisy

  1. Winge 1887 ↓, s. 109.
  2. Winge 1887 ↓, s. 125.
  3. O. Thomas. On the Genera of Rodents: an Attempt to bring up to Date the current Arrangement of the Order. „Proceedings of the Zoological Society of London”. 1896, s. 1021, 1896. (ang.). 
  4. G.S. Miller & J.W. Gidley. Synopsis of the supergeneric groups of rodents. „Journal of the Academy of Natural Sciences of Philadelphia”. 8, s. 437, 1918. (ang.). 
  5. a b C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 326–328. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
  6. N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-10-01]. (ang.).
  7. Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 231. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
  8. L.J. Flynn. Systematic revision of Siwalik Rhizomyidae (Rodentia). „Geobios”. 15 (3), s. 375, 1982. DOI: 10.1016/S0016-6995(82)80084-3. (ang.). 
  9. P. Teilhard de Chardin. New rodents of the Pliocene and lower Pleistocene of north China. „Publications de l’Institut de Géobiologie”. 9, s. 27, 1942. (ang.). 
  10. L.J. Flynn. The antiquity of Rhizomys and independent acquisition of fossorial traits in subterranean muroids. „Bulletin of the American Museum of Natural History”. 331, s. 140, 2009. (ang.). 

Bibliografia

  • H. Winge: Jordfundne og nulevendo Gnavore (Rodentia) fra Lagoa Santa, Minas Geraos, Brasilien. T. 1. Cz. 3. Kjöbenhavn: H. Hagerup, 1887, s. 1–200, seria: E Museo Lundii: En Samling af Afhandlinger om de i det indre Brasiliens Kalkstenshuler af Professor P. V. Lund udgravede og i don Lundske paiæontologiske Afdeling af Kjobenhavns Universitets zoologiske Museum opbevarede Dyre-og Menneskeknogler. (duń.).
Encyklopedie internetowe (klasa organizmów określana jedną wspólną nazwą):