Rocketdyne F-1
Egzemplarz F-1 eksponowany w KSC | |||
Kraj pochodzenia | Stany Zjednoczone | ||
---|---|---|---|
Projektant | Rocketdyne | ||
Wykorzystanie | Saturn V | ||
Materiały napędowe | RP-1 i ciekły tlen | ||
Pierwszy lot | 9 listopada 1967 | ||
Ostatni lot | 14 maja 1973 | ||
Osiągi | |||
Siła ciągu na poziomie morza | 6770 kN[1] | ||
Impuls właściwy na poz. morza | 263 s | ||
Impuls właściwy w próżni | 304 s | ||
Maks. czas działania | 165 s | ||
Parametry | |||
Komory spalania | 1 | ||
Ciśnienie w komorze | 70 bar[2] | ||
Stosunek ciągu do masy | 94,068 | ||
Wymiary | |||
Długość | 5,64 m | ||
Średnica | 3,72 m | ||
Masa | 8391 kg | ||
|
Rocketdyne F-1 – jednokomorowy silnik rakietowy zaprojektowany przez Rocketdyne dla Centrum Lotów Kosmicznych imienia George'a C. Marshalla i używany w rakiecie Saturn V (stworzonej na potrzeby amerykańskiego programu Apollo). W pierwszym stopniu rakiety Saturn (S-IC) zastosowano pięć takich silników.
F-1 jest najsilniejszym jednokomorowym silnikiem rakietowym, jaki do tej pory udało się skonstruować[3]. Czterokomorowy radziecki silnik RD-170 jest jedynym, który przewyższa go siłą ciągu.
Pierwszy raz silnik został wykorzystany w misji Apollo 4, ostatni raz został użyty do wyniesienia na orbitę stacji kosmicznej Skylab. Podczas wszystkich 13 lotów, w których użyto w sumie 65 egzemplarzy silnika F-1 nie odnotowano awarii[4].
Zobacz też
- J-2 (silnik rakietowy)
Przypisy
- ↑ F-1 Engine. NASA – Marshall Space Flight Center, 1960-01-01. [dostęp 2012-03-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-09-14)]. (ang.).
- ↑ F-1. Encyclopedia Astronautica. [dostęp 2012-03-03]. (ang.).
- ↑ Boeing: F-1 Rocket Engine. [dostęp 2012-03-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-11-03)]. (ang.).
- ↑ Steven C. Fisher, Shamim A. Rahman: Remembering the Giants: Apollo Rocket Propulsion Development. 2009-12. s. 209. [dostęp 2012-03-03]. (ang.).