Romelu Lukaku

Romelu Lukaku

Romelu Lukaku (2021)
Pełne imię i nazwisko	Romelu Menama Lukaku Bolingoli[1]
Data i miejsce urodzenia	13 maja 1993 Antwerpia
Wzrost	191 cm[2]
Pozycja	napastnik
Informacje klubowe
Klub	SSC Napoli
Numer w klubie	90
Kariera juniorska
Lata Klub 1999–2003 Rupel Boom 2003–2006 Lierse 2006–2009 RSC Anderlecht
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole 2009–2011 RSC Anderlecht 73 (33) 2011–2014 Chelsea 10 (0) 2012–2013 → West Bromwich Albion (wyp.) 35 (17) 2013–2014 → Everton (wyp.) 31 (15) 2014–2017 Everton 110 (53) 2017–2019 Manchester United 66 (28) 2019–2021 Inter Mediolan 72 (47) 2021–2024 Chelsea 26 (8) 2022–2023 → Inter Mediolan (wyp.) 25 (10) 2023–2024 → AS Roma (wyp.) 32 (13) 2024– SSC Napoli 1 (1) W sumie: 481 (225)
Kariera reprezentacyjna[b]
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 2008  Belgia U-15 4 (1) 2011  Belgia U-18 1 (0) 2009  Belgia U-21 5 (1) 2010–  Belgia 119 (85) W sumie: 129 (87)
↑ Aktualne na: 31 sierpnia 2024. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe. ↑ Aktualne na: 1 lipca 2024.
Dorobek medalowy
Mistrzostwa świata III miejsce Rosja 2018 piłka nożna
Multimedia w Wikimedia Commons

Romelu Menama Lukaku Bolingoli^[3] (ur. 13 maja 1993 w Antwerpii) – belgijski piłkarz pochodzenia kongijskiego, występujący na pozycji napastnika, reprezentant Belgii. Brązowy medalista Mistrzostw Świata 2018, uczestnik Mistrzostw Świata 2014 i 2022, Mistrzostw Europy 2016, 2020 i 2024.

Romelu Lukaku jako junior trenował kolejno w zespołach Rupel Boom, Wintam i Lierse SK. W wieku 12 lat przeprowadził się do Brukseli i rozpoczął treningi w miejscowym klubie FC Brussels. Po roku przeszedł do jednej z najbardziej utytułowanych drużyn w kraju – RSC Anderlecht. W młodzieżowych drużynach Lukaku prezentował bardzo dobrą skuteczność – dla zespołu FC Brussels strzelił 68 goli w 68 meczach, a dla Anderlechtu 121 bramek w 88 meczach^[4].

Profesjonalny kontrakt z Anderlechtem piłkarz podpisał w dniu swoich 16. urodzin, a umowa miała obowiązywać przez 3 lata^[5]. Pierwszy mecz w barwach „Fiołków” Lukaku rozegrał 24 maja 2009 przeciwko Standardowi Liège, kiedy to w 69. minucie zmienił Víctora Bernárdeza^[6]. Był to rewanżowy baraż o mistrzostwo kraju (pierwsze spotkanie zakończyło się remisem 1:1). Anderlecht przegrał 0:1 i mistrzowski tytuł wywalczyli piłkarze Standardu.

Oficjalny debiut w rozgrywkach Eerste Klasse Lukaku zanotował 22 sierpnia 2009 podczas zwycięskiego 2:0 meczu z SV Zulte-Waregem. Na boisku pojawił się wówczas w 69. minucie zmieniając Rubenilsona dos Santosa da Rochę i 20 minut później strzelił gola ustalając wynik spotkania^[7]. Od tego czasu Lukaku regularnie zaczął dostawać szanse gry i szybko wyrósł na najlepszego strzelca zespołu w ligowych rozgrywkach. 17 grudnia młody Belg zdobył 2 bramki w wygranym 3:1 wyjazdowym meczu grupowym Ligi Europy UEFA z holenderskim AFC Ajax. Miał wówczas 16 lat i 218 dni, a w historii rozgrywek UEFA młodszymi strzelcami goli byli tylko Ghańczyk Nii Lamptey i Szwed Niklas Bärkroth^[8]. 6 sierpnia 2011 Chelsea doszła do porozumienia z Anderlechtem w sprawie transferu Lukaku^[9]. 18 sierpnia Belg został piłkarzem londyńskiego klubu^[10]. Zadebiutował w nim 27 sierpnia w wygranym 3:1 meczu z Norwich City, zmieniając w drugiej połowie Fernando José Torresa Sanza. 10 sierpnia 2012 został wypożyczony na rok do West Bromwich Albion^[11]. W 2013 podczas finału Superpucharu Europy w meczu Chelsea-Bayern Monachium zakończonym 2:2, o zwycięstwie któregoś z zespołów musiały zadecydować rzuty karne. Lukaku przestrzelił i jego drużyna przegrała. 2 września 2013 został wypożyczony do końca sezonu do Evertonu^[12]. 30 lipca podpisał 5-letni kontrakt z Evertonem. Everton zapłacił za niego 28 milionów funtów^[13].

8 lipca 2017 Manchester United ogłosił, że doszedł do porozumienia z Evertonem w sprawie transferu Lukaku. 10 lipca 2017 podpisał 5-letni kontrakt z opcją przedłużenia o kolejny rok z Manchesterem United. Kwota transferu wyniosła 85 milionów funtów. Oficjalnie w klubie zadebiutował 8 sierpnia 2017 w przegranym 2:1 meczu o Superpuchar Europy przeciwko Realowi Madryt, rozgrywając całe spotkanie i zdobywając swoją pierwszą bramkę dla klubu.

8 sierpnia 2019 podpisał 5-letni kontrakt z Interem Mediolan.

12 sierpnia 2021 powrócił do Chelsea, związując się z nią 5-letnią umową.

W reprezentacji Belgii do lat 21 Lukaku zadebiutował 8 września 2009 w meczu przeciwko Słowenii. W 71. minucie strzelił bramkę i ustalił wynik spotkania na 2:0^[14]. 24 lutego 2010 Dick Advocaat powołał go do seniorskiej kadry na mecz z Chorwacją^[15]. Spotkanie zostało rozegrane 3 marca, Chorwacja zwyciężyła 1:0, a Lukaku spędził na boisku 77 minut^[16].

11 października 2013 strzelił dwa gole, gdzie Belgia pokonała Chorwację 2:1 i zapewniła sobie awans na Mistrzostwa Świata 2014 w Brazylii^[17]. W maju 2014 znalazł się w kadrze Belgii na Mistrzostwa Świata 2014. 26 maja 2014 strzelił swojego pierwszego hat-tricka w towarzyskim meczu wygranym 5:1 z Luksemburgiem^[18]. 1 czerwca 2014 strzelił gola w wygranym 2:0 towarzyskim meczu ze Szwecją^[19].

W pierwszym meczu grupowym Belgii na Mistrzostwach Świata 2014 wygranym 2:1 z Algierią, wyszedł w podstawowym składzie i grał 58 minut, po czym zastąpił go Divock Origi^[20]. W 1/8 finału wszedł na boisko jako zmiennik przed dogrywką i trzy minuty później asystował przy zdobyciu pierwszej bramki Kevina De Bruyne a w 105. minucie strzelił swojego pierwszego gola w turnieju, gdzie Belgia pokonała Stany Zjednoczone 2:1^[21]. W ćwierćfinale przegranym 0:1 z Argentyną jako zmiennik wszedł na boisko w 59 minucie meczu za Divocka Origiego^[22].

29 marca 2016 w meczu towarzyskim przegranym 1:2 na wyjeździe z Portugalią, strzelił gola honorowego gdzie asystę przy golu zaliczył jego brat Jordan Lukaku^[23][24]. Na Mistrzostwach Europy 2016 we Francji (18 czerwca) strzelił dwa gole w wygranym meczu 3:0 w drugiej fazie grupowej z Irlandią^[25].

10 listopada 2017 wyrównał rekord strzelców wszechczasów Belgii ustanowiony przez Bernarda Voorhoofa i Paula Van Himsta po tym jak strzelił dwa gole przeciwko Meksykowi w remisie 3:3^[26]. Cztery dni po wyrównaniu rekordu Lukaku został rekordzistą strzelców wszechczasów Belgii z 31 golami w reprezentacji w wieku 24 lat, po tym jak strzelił jedynego gola w wygranym 1:0 meczu z Japonią^[27]. FIFA początkowo oficjalnie uznała tylko 28 goli po unieważnionym międzynarodowym meczu towarzyskim z Luksemburgiem 26 maja 2014 r., w którym strzelił hat-tricka w wygranym 5:1 meczu, ponieważ były trener Belgii Marc Wilmots dokonał w meczu siedmiu zmian zamiast dozwolone sześć, które nie są zgodne z przepisami gry^[28][29]. 6 czerwca 2018 roku Lukaku oficjalnie został najlepszym strzelcem wszechczasów Belgii z 31 golami, po strzeleniu gola w wygranym 3:0 meczu z Egiptem. Przełamał także trójstronny remis z poprzednimi rekordzistami strzelców, Bernardem Voorhoofem i Paulem Van Himstem^[30].

Na Mistrzostwach Świata 2018 w Rosji 18 czerwca w pierwszym meczu grupowym strzelił dwa gole w wygranym meczu 3:0 z Panamą^[31]. 23 czerwca w drugim meczu grupowym ponownie strzelił dwa gole w wygranym 5:2 meczu z Tunezją^[32] i został pierwszym piłkarzem od czasów Diego Maradony, który zdobył po dwa gole w dwóch kolejnych meczach MŚ. Żaden inny belgijski piłkarz nigdy nie strzelił czterech goli na wielkim turnieju^[33]. Ostatecznie zakończył turniej z czterema golami i jedną asystą, co zapewniło mu nagrodę Brązowego Buta, a Belgia zakończyła turniej na trzecim miejscu^[34].

10 października 2019 strzelił swojego 50. i 51. gola w reprezentacji w wygranym 9:0 z San Marino w kwalifikacjach do Euro 2020^[35].

17 maja 2021 został powołany na Mistrzostwa Europy 2020^[36]. 12 czerwca 2021 strzelił dwa gole w pierwszym meczu grupowym Belgii wygrywając 3:0 z Rosją^[37]. 21 czerwca w ostatnim meczu grupowym strzelił gola w wygranym 2:0 meczu z Finlandią^[38]. 2 lipca w ćwierćfinale strzelił jedynego gola dla Belgii z rzutu karnego pod koniec pierwszej połowy w przegranym 1:2 z przyszłymi Mistrzami Europy Włochami^[39]. Dwa dni po finale Lukaku jako jedyny belgijski zawodnik został wybrany do drużyny turnieju^[40].

5 września 2021 Lukaku wystąpił po raz setny w reprezentacji Belgii przeciwko Czechom, strzelając przy tym 67. gola^[41].

10 listopada 2022 został powołany na Mistrzostwa Świata 2022 w Katarze^[42]. W ostatnim meczu fazy grupowej Belgia traciła tylko punkt do Chorwacji, z którą grała, i musiała wygrać, aby awansować do fazy pucharowej. Lukaku nie wykorzystał czterech wyraźnych szans przed bramką, aby zdobyć bramkę w ostatecznym remisie 0:0, co wyeliminowało Belgię z turnieju, zajmując trzecie miejsce w swojej grupie^[43].

Podczas kwalifikacji do Mistrzostw Europy 2024 Lukaku strzelił 14 goli w ośmiu występach, bijąc rekord bramek strzelonych przez zawodnika w eliminacjach do Mistrzostw Europy^[44].

28 maja 2024 został powołany do 25-osobowego składu na Mistrzostwa Europy 2024 w Niemczech^[45]. 17 czerwca w pierwszym meczu grupowym VAR unieważnił mu dwa gole ze Słowacją, który zakończył się porażką 0:1^[46]. Wystąpił w pozostałych dwóch meczach grupowych wygranym 2:0 z Rumunią^[47] i remisie 0:0 z Ukrainą^[48]. W meczu 1/8 finału rozegrał całe spotkanie w którym odpadli po porażce 0:1 z Francją po samobójczym golu Jana Vertonghena^[49].

(aktualne na 26 października 2023)

Klub	Sezon	Liga	Liga		Puchar kraju		Puchar ligi		Europa[a]		Inne[b]		Ogólnie
			Mecze	Bramki	Mecze	Bramki	Mecze	Bramki	Mecze	Bramki	Mecze	Bramki	Mecze	Bramki
RSC Anderlecht	2008/2009	Eerste klasse	1	0	–		–		–		–		1	0
	2009/2010		33	15	1	0	–		11	4	–		45	19
	2010/2011		37	16	2	0	–		11	4	–		50	20
	2011/2012		2	2	–		–		–		–		2	2
	Ogólnie		73	33	3	0	0	0	22	8	0	0	98	41
Chelsea	2011/2012	Premier League	8	0	1	0	3	0	–		–		12	0
	2013/2014		2	0	–		–		–		1	0	3	0
	Ogólnie		10	0	1	0	3	0	0	0	1	0	15	0
West Bromwich Albion (wyp.)	2012/2013	Premier League	35	17	2	0	1	0	–		–		38	17
	Ogólnie		35	17	2	0	1	0	0	0	0	0	38	17
Everton (wyp.)	2013/2014	Premier League	31	15	1	1	1	0	–		–		33	16
Everton	2014/2015		36	10	2	2	1	0	9	8	–		48	20
	2015/2016		37	18	3	3	6	4	–		–		46	25
	2016/2017		37	25	1	1	1	0	–		–		39	26
	Ogólnie		141	68	7	7	9	4	9	8	0	0	166	87
Manchester United	2017/2018	Premier League	34	16	6	5	2	0	8	5	1	1	51	27
	2018/2019		32	12	3	1	1	0	9	2	–		45	15
	Ogólnie		66	28	9	6	3	0	17	7	1	1	96	42
Inter Mediolan	2019/2020	Serie A	36	23	4	2	–		11	9	–		51	34
	2020/2021		36	24	3	2	–		5	4	–		44	30
	Ogólnie		72	47	7	4	0	0	16	13	0	0	95	64
Chelsea	2021/2022	Premier League	26	8	6	3	4	0	6	2	2	2	44	15
	Ogólnie		26	8	6	3	4	0	6	2	2	2	44	15
Inter Mediolan (wyp.)	2022/2023	Serie A	25	10	4	1	–		7	3	0	0	36	14
	Ogólnie		25	10	4	1	0	0	7	3	0	0	36	14
AS Roma (wyp.)	2023/2024	Serie A	7	5	0	0	–		3	3	–		10	8
	Ogólnie		9	6	0	0	0	0	3	3	0	0	10	8
Ogólnie w karierze			457	217	39	21	20	4	80	44	4	3	598	288

(aktualne na 12 września 2023)

Reprezentacja	Rok	Mecze	Bramki
Belgia	2010	8	2
	2011	5	0
	2012	5	1
	2013	8	2
	2014	11	6
	2015	5	0
	2016	14	11
	2017	9	9
	2018	14	11
	2019	5	7
	2020	5	5
	2021	12	11
	2022	3	0
	2023	8	11
Ogólnie		112	79

• Mistrzostwo Belgii: 2009/2010

• Mistrzostwo Włoch: 2020/2021
• Superpuchar Włoch: 2022

• Klubowe mistrzostwo świata: 2021

• 3. miejsce na Mistrzostwach świata: 2018

• Król strzelców Eerste klasse: 2009/2010 (15 goli)
• Król strzelców Klubowych mistrzostw świata: 2021 (2 gole)^[c]
• Król strzelców Ligi Europy UEFA: 2014/2015 (8 goli)^[d]
• Król strzelców Ligi Narodów UEFA: 2020/2021 (6 goli)^[e]

• Belgijski Hebanowy But: 2011^[50]
• Najlepszy Piłkarz Serie A: 2021^[51]
• Piłkarz sezonu Serie A: 2020/2021^[52]
• Piłkarz sezonu Ligi Europy UEFA: 2019/2020^[53]
• Piłkarz miesiąca Premier League: Marzec 2017^[54]
• Piłkarz miesiąca Serie A: Luty 2021^[55]
• Najlepszy strzelec rozgrywek międzynarodowych według IFFHS: 2020^[56]
• Drużyna sezonu Ligi Europy UEFA: 2019/2020^[57]
• Drużyna sezonu Serie A: 2020/2021

• Najskuteczniejszy zawodnik w historii reprezentacji Belgii: 77 goli^[58]

Ojciec Romelu – Roger Lukaku, był zawodowym piłkarzem i występował dla reprezentacji Zairu. Jego młodszy brat – Jordan Lukaku, również jest piłkarzem^[59].

Jest praktykującym katolikiem^[60].

• Romelu Lukaku w bazie National Football Teams (ang.)
• Romelu Lukaku w bazie Soccerbase (ang.)
• Romelu Lukaku, [w:] baza Transfermarkt (zawodnicy) [dostęp 2020-11-21] .
• Romelu Lukaku na Topforward. (ang.).
• footballdatabase.eu: Statystyki Romelu Lukaku. (fr.).