Rozdzióbią nas kruki, wrony...
Strona tytułowa wydania z 1896 roku | |||
Autor | Stefan Żeromski | ||
---|---|---|---|
Typ utworu | nowela | ||
Wydanie oryginalne | |||
Język | |||
Data wydania | 1895 | ||
|
Rozdzióbią nas kruki, wrony – nowela autorstwa Stefana Żeromskiego składająca się z trzech części, zawierająca aluzje do upadku powstania styczniowego. Ukazała się po raz pierwszy w 1895 roku, w zbiorze opowiadań o tym samym tytule. Tytuł stanowi aluzję do tekstu Pieśni o żołnierzu tułaczu[1].
Część I opisuje losy Szymona Winrycha, który przewozi zaopatrzenie dla jednych z ostatnich walczących powstańców. Zostaje on dostrzeżony przez rosyjskich żołnierzy i zabity. Część II zawiera naturalistyczne opisy rozrywania ciała zabitego powstańca przez stado wron. W części III pojawia się chłop, który okrada zwłoki powstańca z wartościowych przedmiotów. Akcja utworu kończy się naturalistycznym obrazem źle dobitego przez chłopa drugiego konia Winrycha, który ze złamaną nogą odpędza od siebie wrony.
Przypisy
- ↑ Tytuły dzieł literackich. W: Henryk Markiewicz: Zabawy literackie. Kraków: Oficyna Literacka, 1992, s. 31. ISBN 83-85158-50-2.
Linki zewnętrzne
- Tekst noweli w serwisie Wolne Lektury
- Rozdzióbią nas kruki, wrony w Cyfrowej Bibliotece Narodowej Polona
- p
- d
- e
Powieści |
|
---|---|
Nowele i opowiadania |
|
Dramaty |
|
Inne |
|