Socket 370
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.
Typ | ZIF |
---|---|
Liczba pinów | 370 |
Rzędy pinów | 6 |
FSB | 66, 100, 133 MHz |
Napięcie zasilania | 1,50-1,80 V |
Procesory | Celeron, Pentium III |
Mnożniki | 8-12 |
Taktowanie | - Celeron (Mendocino PPGA) 300-533 MHz |
Socket 370 – gniazdo procesora stworzone przez firmę Intel, które zostało początkowo zaprojektowane do obsługi procesorów Intel Celeron opartych na rdzeniu Mendocino w obudowie PPGA (300 – 533 MHz). Nowe procesory (Pentium III i Celeron na rdzeniu Coppermine, zamknięte w obudowach FC-PGA/FC-PGA2, taktowanie 500 – 1400 MHz) otrzymały wizualnie tę samą podstawkę, jednak wprowadzono drobne zmiany związane z rozkładem pinów. Podstawka zachowała wsteczną kompatybilność, jednak nowe procesory nie działają na starszych płytach głównych (pin „reset” konieczny do wystartowania procesora znajduje się w innym miejscu; próbowano to obejść łącząc 2 odpowiednie piny, jednak pozostaje problem różnicy napięcia – Mendocino 2 V, Coppermine ok. 1,5 – 1,8 V). Wprowadzając nowe procesory oparte na jądrze Tualatin (FC-PGA2; 1 – 1,4 GHz; 1,45 – 1,5 V) Intel kolejny raz zmodyfikował podstawkę, zachowując nadal częściową kompatybilność – płyty FC-PGA2 obsługiwały procesory FC-PGA.
- p
- d
- e
desktop |
|
---|---|
mobilne |
|
serwerowe | |
pozostałe |