Tukotuko wyżynny
Ctenomys opimus[1] | |||
Wagner, 1848 | |||
Systematyka | |||
Domena | eukarionty | ||
---|---|---|---|
Królestwo | zwierzęta | ||
Typ | strunowce | ||
Podtyp | kręgowce | ||
Nadgromada | żuchwowce | ||
Gromada | ssaki | ||
Podgromada | żyworodne | ||
Rząd | gryzonie | ||
Podrząd | jeżozwierzowce | ||
Infrarząd | |||
Nadrodzina | Octodontoidea | ||
Rodzina | tukotukowate | ||
Rodzaj | tukotuko | ||
Gatunek | tukotuko wyżynny | ||
Podgatunki | |||
| |||
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | |||
najmniejszej troski | |||
|
Tukotuko wyżynny[3] (Ctenomys opimus) – gatunek gryzonia z rodziny tukotukowatych (Ctenomyidae). Występuje w Ameryce Południowej, gdzie odgrywa ważną rolę ekologiczną. Siedliska tukotuko wyżynnego położone są na terenach andyjskiej formacji puna w północno-zachodniej Argentynie, południowo-zachodniej Boliwii, południowym Peru oraz północnym Chile na wysokościach 2000–5000 m n.p.m.[4] Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) wymienia ten gatunek w Czerwonej księdze gatunków zagrożonych jako gatunek najmniejszej troski i oznacza go akronimem LC[2].
Przypisy
- ↑ Ctenomys opimus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b Ctenomys opimus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii Polskiej Akademii Nauk, 2015, s. 297. ISBN 978-83-88147-15-9.
- ↑ Wilson Don E. & Reeder DeeAnn M. (red.) Ctenomys opimus. w: Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3.) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. (ang.) [dostęp 30 października 2016]
Identyfikatory zewnętrzne (takson):
- EoL: 326354
- GBIF: 2439640
- identyfikator iNaturalist: 45896
- ITIS: 584763
- NCBI: 61877
- CoL: 3265M