Tyletamina

Tyletamina

Nazewnictwo Nomenklatura systematyczna (IUPAC) 2-(etyloamino)-2-tiofen-2-ylocykloheksan-1-on
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	C12H17NOS
Masa molowa	223,34 g/mol
Wygląd	bezwonne, białe kryształy (chlorowodorek)
Identyfikacja
Numer CAS	14176-49-9
PubChem	26533
DrugBank	DB11549
SMILES CCNC1(CCCCC1=O)C2=CC=CS2
InChI InChI=1S/C12H17NOS/c1-2-13-12(11-7-5-9-15-11)8-4-3-6-10(12)14/h5,7,9,13H,2-4,6,8H2,1H3 InChIKey QAXBVGVYDCAVLV-UHFFFAOYSA-N
Właściwości Temperatura topnienia 41–43 °C[1]
Niebezpieczeństwa Globalnie zharmonizowany system klasyfikacji i oznakowania chemikaliów Na podstawie podanego źródła[2] chlorowodorek tyletaminy Uwaga Zwroty H H336 Zwroty P P261, P271, P304+P340+P312, P403+P233, P405, P501
Podobne związki
Podobne związki	ketamina
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
Farmakokinetyka Działanie przeciwbólowe, analgezyjne, uspokajające, przeciwdrgawkowe Okres półtrwania 2,5 godziny (koty), 1,2–1,3 godziny (psy)[3] Wydalanie mocz (<4% w postaci niezmetabolizowanej), kał (0,3% w postaci niezmetabolizowanej)[3]
Uwagi terapeutyczne Drogi podawania iniekcyjnie[3]
Multimedia w Wikimedia Commons

Tyletamina – organiczny związek chemiczny z grupy aryloalkiloamin (tj. amin alifatycznych zawierających podstawnik aromatyczny przy jednym z atomów węgla)^[4]. Jest dysocjacyjnym środkiem znieczulającym należącym do kategorii antagonistów receptora NMDA (receptora N-metylo-D-asparaginowego)^[3]. Jej struktura chemiczna i działanie są zbliżone do ketaminy. Jest wykorzystywana w medycynie weterynaryjnej jako nienarkotyczny środek znieczulający stosowany u psów i kotów^[5].

Jest to dożylny środek znieczulający zatwierdzony do użycia w medycynie weterynaryjnej. Wywołuje stan sedacji, unieruchomienia, amnezji i głębokiego znieczulenia. Wywoływane efekty są podobne do neuroleptanalgezji. Substancja ta jest także stosowana w celu profilaktyki i zmniejszenia nasilenia napadów drgawkowych. Powoduje tzw. anestezję zdysocjowaną: hamuje czynność niektórych regionów w mózgu (m.in. wzgórze, kora mózgowa), podczas gdy inne pozostają aktywne (w tym układ limbiczny)^[3][5].