Zamek w Rytwianach
nr rej. A-869, 320 z 1.12.1956, 625/A z 28.10.1971 oraz 177/A z 6.07.1977 | |||
Ruina jednej ze ścian zamku | |||
Państwo | Polska | ||
---|---|---|---|
Miejscowość | Rytwiany | ||
Typ budynku | zamek | ||
Styl architektoniczny | gotycki | ||
Rozpoczęcie budowy | XIV w. | ||
Ważniejsze przebudowy | XV w. | ||
Zniszczono | 1859 | ||
Pierwszy właściciel | Paszko z Rytwian(?) | ||
Położenie na mapie Polski | |||
50°31′45,3″N 21°12′09,0″E/50,529250 21,202500 | |||
|
Zamek w Rytwianach – ruiny prywatnego zamku rycerskiego w Rytwianach.
Historia
Źródła historyczne wzmiankują zamek w 1397 r. jako przedmiot sporu pomiędzy kasztelanem radomskim Klemensem z Mokrska, a Małgorzatą będącą wdową po Paszku z Rytwian[1]. W 1405 roku zamek przeszedł jako wiano w ręce rodu Tarnowskich[2]. W 1414 r. wspomniana była kaplica zamkowa, której biskup krakowski Wojciech Jastrzębiec nadał dziesięcinę[2]. W 1420 roku zamek kupił biskup krakowski Wojciech Jastrzębiec, a około 1430 roku przekazał go swoim bratankom noszącym później nazwisko Rytwiański[2]. Z końcem XIV w. łączy się budowę jednotraktowego, trzykondygnacyjnego budynku o wymiarach 13 x 39 m - jego pozostałością jest ocalały do dziś narożnik ze szkarpą.
Przypuszczalnie około lat 1420-1436 zamek został rozbudowany[1]. Wtedy wybudowano obwodowy mur obronny na rzucie prostokąta, a przy jego północnym odcinku stanął kolejny budynek określany jako Dom Wielki. Do końca XV w. zamek był rodową rezydencją Jastrzębców-Rytwiańskich. Później warownia często zmieniała właścicieli. W 1502 roku zamek należący ówcześnie do Mikołaja z Kurozwęk, został zajęty i ograbiony przez jego syna Adama z Kurozwęk[2]. W 1516 roku doszło na zamku do pożaru[3].
Na przełomie XVI i XVII wieku zamek znalazł się w rękach Tęczyńskich. Po śmierci wojewody krakowskiego Jana Magnusa Tęczyńskiego poprzez jego córkę Izabelę Tęczyńską zamek stał się w 1639 roku własnością pisarza, poety i marszałka sejmu Łukasza Opalińskiego. W dniu 16 stycznia 1646 r. na zamku odbyło się wesele siostry właściciela Zofii Opalińskiej z opromienionym już wtedy wojenną sławą hetmanem wielkim koronnym Stanisławem Koniecpolskim[2], jednak hetman zmarł już po dwóch miesiącach małżeństwa. W 1657 r. podczas Potopu szwedzkiego załoga dowodzona przez Łukasza Opalińskiego obroniła zamek przed węgierskimi wojskami księcia Jerzego II Rakoczego, a następnie Opaliński odbudował go ze zniszczeń spowodowanych oblężeniem[1].
W 1727 roku zamek częściowo wyremontowali Sieniawscy[2]. W dniu 19 maja 1794 r. zamek w Rytwianach był kwaterą Tadeusza Kościuszki[2].
Rozbiórka budynków zamkowych nastąpiła w 1859 roku, gdy Rytwiany były własnością Potockich[3].
W latach 2013–2014 zrewitalizowano rejon ruiny zamkowej, tworząc park historyczno-edukacyjny[1].
Badania
- W 1986 r. prof. Michał Proksa przeprowadził wstępne badania archeologiczne na terenie dawnego zamku.
Przypisy
- ↑ a b c d Ruiny zamku - Zabytek.pl [online], zabytek.pl [dostęp 2023-02-24] (pol.).
- ↑ a b c d e f g BartoszB. Dawida BartoszB., Zamek Rytwiany [online], ZamkoMania - Polskie zamki dwory obronne [dostęp 2023-02-24] (pol.).
- ↑ a b Rytwiany - zamek biskupi [online], Architektura średniowiecza i starożytności [dostęp 2023-02-24] (pol.).
Bibliografia
- Proksa M., Fundacja arcybiskupa Wojciecha Jastrzębca w Rytwianach w świetle badań archeologiczno-architektonicznych, „Materiały Rzeszowskiego Ośrodka Archeologicznego za 1985-1990”, Rzeszów 1992.
- Gosztyła M., Proksa M., Zamki Polski południowo-wschodniej, Przemyśl 1997.
- Wróblewski S., Zamki i dwory obronne województwa sandomierskiego w średniowieczu, Nowy Sącz 2006.
- Kajzer L., Kołodziejski S., Salm J., Leksykon zamków w Polsce, Warszawa 2007.
- Kazimierza Stronczyńskiego opisy i widoki zabytków w Królestwie Polskim (1844-1855), t. II: Gubernia Radomska, oprac. K. Guttmejer, Warszawa 2010.
Linki zewnętrzne
- https://zabytek.pl/pl/obiekty/rytwiany-ruiny-zamku
- https://medievalheritage.eu/pl/strona-glowna/zabytki/polska/rytwiany-zamek/
- p
- d
- e
powiat buski[A] |
| ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
powiat jędrzejowski |
| ||||||
powiat kazimierski |
| ||||||
powiat kielecki, Kielce |
| ||||||
powiat konecki |
| ||||||
powiat opatowski |
| ||||||
powiat ostrowiecki |
| ||||||
powiat pińczowski |
| ||||||
powiat sandomierski |
| ||||||
powiat skarżyski |
| ||||||
powiat starachowicki |
| ||||||
powiat staszowski |
| ||||||
powiat włoszczowski |
|
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych woj. świętokrzyskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa [dostęp 2015-12-06] .