Związek Ruchu Narodowego

Związek Ruchu Narodowego – polskie ugrupowanie narodowo-radykalne aktywne w połowie lat 30. XX w.

Grupa uformowała się w ramach warszawskiej Sekcji Młodych Stronnictwa Narodowego wokół pisma „Pobudka”. Jesienią 1934 r. jako Młoda Myśl Narodowa oderwała się od SN zarzucając macierzystej partii oportunizm i początkowo związała się ze Związkiem Młodych Narodowców. Jesienią 1935 r. na bazie MMN utworzony został Związek Ruchu Narodowego.

Ideologią ugrupowania był „polski socjalizm narodowy”^[1]. Nacjonalizm wyrażał się w postulatach ekspansji i przymusowej asymilacji mniejszości. W Polsce miała panować „czysta krew słowiańska i aryjska”^[1]. Ponadto zakładano zdobycie pozaeuropejskich terytoriów „zdatnych do osadnictwa rasy białej”^[2]. Antykapitalizm przyjmował postać upowszechnienia własności. Państwo miało mieć ustrój monopartyjny i totalitarny. Duży wpływ na doktrynę ZRN miał nazizm, który zachwalano w partyjnej propagandzie^[3].

Latem 1936 r. ZRN połączył się z Partią Narodowych Socjalistów^[4].

Przywódca: Antoni Malatyński.

• J.M. Majchrowski, Szkice z historii polskiej prawicy politycznej lat Drugiej Rzeczypospolitej, Kraków 1986, s. 53-57
• J. Tomasiewicz: W kierunku nacjokracji. Tendencje autorytarne, totalistyczne i profaszystowskie w polskiej myśli politycznej (1933–1939): narodowcy – narodowi radykałowie – narodowi socjaliści. Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego, Katowice 2019, s. 268- 274