Dynastia normandzka

Ten artykuł od 2020-12 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Dynastia normandzka panowała w X i XII wieku w Normandii i Anglii. Wywodziła się z Norwegii. Istnieje dwóch możliwych protoplastów tej dynastii: Rognvalda I, syna Eysteina, jarla Moere lub Roberta I Mocnego, syna Ragnvalda.

Powtarzające się najazdy Normanów na północną Europę doprowadziły do uchwycenia przyczółków i stworzenia wielu osiedli na południowym wybrzeżu kanału La Manche. W końcu IX wieku Rolf (Rollo), jeden z wodzów i syn Ragnvalda Eysteinssona przejął władzę wśród Norwegów. W 886 roku po najeździe na Bayeux i zabiciu Berengara, hrabiego tego miasta wziął za żonę jego córkę Poppę. W 911 roku Rollo został uznany księciem Normandii przez króla zachodnich Franków, Karola III Prostaka, który ofiarował mu tereny i tak będące pod władzą Normanów, lecz nominalnie należące do Roberta, diuka Francji, będącego rywalem króla.

Potomkowie Rollona w linii prostej panowali na tronie książęcym do połowy XII wieku. Rządzili także w licznych normandzkich hrabstwach (Eu, Évreux, Mortain, Corbeil, Arques). Tym, który znacznie poszerzył władztwo Normanów był Wilhelm, zwany później Zdobywcą, syn księcia Roberta I Wspaniałego, który został ustanowiony swym następcą przez Edwarda Wyznawcę, króla Anglii na podstawie dość dalekiego pokrewieństwa. Matka Edwarda, Emma, była bowiem ciotką ojca Wilhelma, Roberta.

14 października 1066 roku w bitwie pod Hastings Wilhelm pokonał anglosaskiego konkurenta Harolda II i zdobył tron angielski. Umarł jednak na kontynencie, 7 września 1087 roku niedaleko Rouen i został pochowany w opactwie św. Stefana w Caen.

Wilhelm pozostawił trzech synów: najstarszy z nich Robert II Krótkonogi, został księciem Normandii i uczestnikiem pierwszej wyprawy krzyżowej, która zdobyła Jerozolimę. Po powrocie został pokonany w 1106 roku przez swego brata Henryka i uwięziony na zamku Cardiff, gdzie zmarł 10 lutego 1134 roku. Drugi syn Wilhelm II Rudy, król Anglii, został zamordowany 2 sierpnia 1100 roku podczas polowania w Nowym Lesie. Ostatni z braci Henryk I, zwany Pięknym Klerkiem (Beau-Clerc), początkowo bez spadku, w 1106 roku po pokonaniu Roberta rządził zarówno Anglią jak i Normandią.

Cieszący się niezwykłym powodzeniem u kobiet Henryk I zmarł 1 grudnia 1135 roku pozostawiając blisko 20 potomków z rozmaitych matek. Jednak jedyny legalny następca, Wilhelm, zginął 25 października 1120 roku podczas katastrofy statku królewskiego Blanche-Nef na kanale La Manche. Tron Anglii i Normandii dostał się w ręce Stefana z Blois, wnuka Wilhelma Zdobywcy, a następnie, po jego śmierci w 1154 roku, królem Anglii i księciem Normandii został Henryk II, syn Matyldy, córki Henryka I, i Gotfryda V Pięknego, hrabiego Andegawenii, zapoczątkowując dynastię Plantagenetów.

Morganatyczni synowie Henryka I otrzymali hrabiowskie uposażenie i rozwinęli własne linie dynastyczne. Do połowy XIII wieku earlami Gloucester byli potomkowie Roberta z Caen. Ostatni męski potomek dynastii normandzkiej Wilhelm FitzRobert zmarł 23 listopada 1183 roku.

• Książęta Normandii

• p
• d
• e

Historia Wielkiej Brytanii

Imperium brytyjskie

• Brytowie
  • Durotrygowie
  • Catuvellauni
  • Sylurowie
  • Icenowie
• Brytania
  • Wał Hadriana
• Romano-Brytowie

• Królestwo Wielkiej Brytanii
  • Akt unii (1707)
  • Rewolucja przemysłowa
• Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii
• Wielka Brytania

• Epoka georgiańska
• Epoka wiktoriańska
• Epoka edwardiańska
• Wielka Brytania w XX wieku

• Obywatele brytyjscy
• Władcy brytyjscy
• Premierzy Wielkiej Brytanii
• Ustrój polityczny Wielkiej Brytanii
• Stosunki polsko-brytyjskie

Historia Szkocji

Kaledończycy Kaledonia Wał Antonina Piktowie Piktawia Dumnonie Strathclyde Dalriada Królestwo Alby Królestwo Mann i Wysp Królestwo Szkocji Auld Alliance I wojna o niepodległość Szkocji Powstanie rojalistów w Szkocji Powstania szkockie Akt unii (1707) Szkocja

Kalendarium historii Szkocji

Język gaelicki szkocki Język scots Naród szkocki Lista królów piktyjskich Władcy Dalriady Władcy Szkocji

Historia Irlandii Północnej

Irlandia prehistoryczna Irlandia celtycka Dalriada Irlandia feudalna Królestwo Irlandii Ulster Republika Irlandzka Wolne Państwo Irlandzkie Irlandia Północna Konflikt w Irlandii Północnej

Kalendarium historii Irlandii

Język irlandzki Naród irlandzki Angielscy władcy Irlandii Gubernatorzy Irlandii Północnej

Historia Walii

Deheubarth Królestwo Gwynedd Królestwo Dyfed Królestwo Powys Cantref Walia

Prehistoria Walii

Język walijski Naród walijski Książę Walii

Historia Królestwa Anglii

Anglosasi Anglowie Sasi Jutowie Heptarchia Anglia Wschodnia Essex Kent Mercja Nortumbria (Bernicja, Deira) Sussex Wessex Danelagh Królestwo Anglii Inwazja Normanów na Anglię w 1066 Dynastia normandzka Powstanie Wata Tylera Wojna Dwóch Róż Akt supremacji Angielska wojna domowa Republika Angielska Kampania Cromwella w Irlandii Restauracja Stuartów Chwalebna rewolucja Akt unii (1707) Anglia

Historia Anglii (V–VII wiek) Historia Anglii (VIII–XI wiek) Historia Anglii (XI–XV wiek) Anglia Tudorów Epoka elżbietańska Panowanie Stuartów

Język angielski Naród angielski Władcy Anglii Władcy Anglii Wschodniej Władcy Królestwa Essex Władcy Kentu Władcy Mercji Władcy Nortumbrii Władcy Susseksu Władcy Wesseksu