|
Pełne imię i nazwisko | Artur Jorge Braga Melo Teixeira |
Data i miejsce urodzenia | 13 lutego 1946 Porto |
Data i miejsce śmierci | 22 lutego 2024 Lizbona |
Pozycja | napastnik |
Kariera seniorska[a] |
Lata | Klub | Wyst. | Gole | 1964–1965 | FC Porto | 4 | (1) | 1965–1969 | Académica Coimbra | 96 | (72) | 1969–1975 | SL Benfica | 95 | (72) | 1975–1978 | CF Belenenses | 51 | (14) | 1976–1977 | Rochester FC | | | |
Kariera reprezentacyjna |
Lata | Reprezentacja | Wyst. | Gole | 1967–1977 | Portugalia | 16 | (1) | |
Kariera trenerska |
|
- ↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
|
| Multimedia w Wikimedia Commons | |
Artur Jorge Braga Melo Teixeira (ur. 13 lutego 1946 w Porto, zm. 22 lutego 2024 w Lizbonie[1]) – portugalski piłkarz występujący na pozycji napastnika, i trener piłkarski. Mimo iż zaczynał piłkarską karierę w FC Porto, to największe sukcesy osiągał z Benfiką Lizbona, dla której strzelił ponad siedemdziesiąt bramek. Dwukrotnie – w 1971 i 1972 roku – był królem strzelców ekstraklasy. Ponadto z klubem ze Estádio da Luz czterokrotnie triumfował w lidze i trzykrotnie w rozgrywkach o Puchar kraju. W reprezentacji Portugalii rozegrał 16 meczów. W 1975 roku ukończył studia germanistyczne na uniwersytecie w Coimbrze, ale po przedwczesnym zakończeniu kariery sportowej (z powodu przewlekłej kontuzji) rozpoczął pracę szkoleniową. W drugiej połowie lat 80. był trenerem FC Porto, z którym zdobył pierwszy w historii klubu Puchar Mistrzów oraz cztery mistrzostwa kraju. Dobrą passę kontynuował w Paris Saint-Germain (mistrzostwo i Puchar Francji). Od połowy lat 90. obniżył trenerską skuteczność, a przykładem znacznego spadku formy są nieudane przygody na stanowisku selekcjonera reprezentacji Portugalii i Szwajcarii. Później pracował na trzech różnych kontynentach (Europa, Azja i Afryka), ale nigdzie nie potrafił zbliżyć się do osiągnięć z lat 80.
Sukcesy piłkarskie
- mistrzostwo Portugalii 1969, 1971, 1972 i 1973, wicemistrzostwo Portugalii 1970, Puchar Portugalii 1969, 1970 i 1972 oraz finał Pucharu Portugalii 1971 z Benfiką Lizbona
- dwukrotny król strzelców ligi portugalskiej (1971 i 1972)
W reprezentacji Portugalii od 1967 do 1977 roku rozegrał 16 meczów i strzelił 1 gola.
Kariera szkoleniowa
Po czteroletniej przygodzie trenerskiej ze słabszymi klubami ligi portugalskiej, w 1984 roku został trenerem FC Porto. W ciągu kolejnych trzech sezonów zdobył z nim trzykrotnie mistrzostwo Portugalii oraz poprowadził do pierwszego w historii triumfu w Pucharze Mistrzów. Po finale z Bayernem Monachium, w którym Porto z Polakiem Józefem Młynarczykiem w składzie wygrało 2:1, Artur Jorge został nazwany przez prasę „Królem Arturem”.
W 1987 roku przeniósł się do Francji. Po dwóch latach pracy z Racingiem Paryż powrócił do kraju i najpierw tymczasowo objął stery reprezentacji Portugalii, a kilka tygodni później znów podpisał umowę z FC Porto, z którym w jeszcze tym samym sezonie zdobył mistrzostwo kraju.
Na początku lat 90. ponownie wyjechał do Paryża, tym razem do PSG. Z klubem z „Parku Książąt” triumfował w rozgrywkach o Puchar Francji oraz w lidze. Po jednym sezonie (1994–1995, III miejsce w lidze) spędzonym w Benfice Lizbona, na kilka miesięcy przed Euro 1996 przejął od Roya Hodgsona obowiązki trenera drużyny narodowej Szwajcarii. Na turnieju Helweci zaprezentowali się słabo. Artur Jorge podał się do dymisji i od razu – tym razem jako pełnoprawny selekcjoner – rozpoczął pracę z reprezentacją Portugalii.
W latach 90. reprezentacja Portugalii przeżywała duży kryzys. Częste zmiany selekcjonerów, kłótnie i bunty piłkarzy powodowały, że drużyna przegrywała w eliminacjach do kolejnych turniejów. W czasie swojej rocznej kadencji Artur Jorge nie tylko nie zdołał opanować stopniowej degrengolady, ale i mocno ją pogłębił – popadł w konflikty z kilkoma czołowymi piłkarzami i co najważniejsze nie zdołał awansować do Mundialu 1998. Podał się do dymisji pod koniec 1997 roku, kiedy na jednym z treningów został pobity przez piłkarza Ricardo Sá Pinto.
Od tego czasu pracował w klubach w Hiszpanii, Holandii, a nawet Rosji i Arabii Saudyjskiej, ale w żadnym z nich nie potrafił nawiązać do osiągnięć z końca lat 80. i początku 90.
Na początku 2005 roku został selekcjonerem reprezentacji Kamerunu, z którą niespodziewanie przegrał (z Wybrzeżem Kości Słoniowej) kwalifikacje do Mundialu 2006. Po niesatysfakcjonującym występie drużyny w Pucharze Narodów Afryki w marcu 2006 roku podał się do dymisji.
Od kwietnia do września 2006 pracował w saudyjskim An-Nassr. W październiku tego samego roku został trenerem drugoligowego US Creteil.
Zmarł w Lizbonie 22 lutego 2024 roku[2].
Sukcesy szkoleniowe
Przypisy
- ↑ ManuM. Tournoux ManuM., PSG: Artur Jorge is dead [online], French Football Weekly, 22 lutego 2024 [dostęp 2024-02-22] (ang.).
- ↑ Morreu Artur Jorge, treinador que levou o F. C. Porto ao título europeu [online], Jornal de Notícias [dostęp 2024-02-22] (port.).
Osiągnięcia i nagrody
1935–1940 | - 1935: Soeiro (14)
- 1936: Pinga (21)
- 1937: Soeiro (24)
- 1938: Peyroteo (34)
- 1939: Costuras (18)
- 1940: Peyroteo & Kodrnja (29)
|
---|
1941–1950 | - 1941: Peyroteo (29)
- 1942: Dias (36)
- 1943: Julinho (24)
- 1944: Rodrigues (28)
- 1945: Rodrigues (21)
- 1946: Peyroteo (39)
- 1947: Peyroteo (43)
- 1948: Araújo (36)
- 1949: Peyroteo (40)
- 1950: Julinho (28)
|
---|
1951–1960 | |
---|
1961–1970 | |
---|
1971–1980 | - 1971: Artur Jorge (23)
- 1972: Artur Jorge (27)
- 1973: Eusébio (40)
- 1974: Yazalde (46)
- 1975: Yazalde (30)
- 1976: Jordão (30)
- 1977: Gomes (26)
- 1978: Gomes (25)
- 1979: Gomes (27)
- 1980: Jordão (31)
|
---|
1981–1990 | - 1981: Nené (20)
- 1982: Jacques (27)
- 1983: Gomes (36)
- 1984: Gomes & Nené (21)
- 1985: Gomes (39)
- 1986: Fernandes (30)
- 1987: Cascavel (22)
- 1988: Cascavel (23)
- 1989: Vata (16)
- 1990: Magnusson (33)
|
---|
1991–2000 | |
---|
2001–2010 | |
---|
2011–2020 | |
---|
od 2021 | |
---|
Puchar Europy | |
---|
Liga Mistrzów | |
---|